While They Sleep - Dark Fortress

Life — capitulation

Death — salvation

Welcome to the nightmare

Twenty four / seven

Numb reflections of a dying mind

The will to exist long before declined

Thus I leave this mass grave earth behind

When everything seems so trivial, I take a look at you

Children of scorn… when souls search for their haven

Your dreams become the portal

Beyond the corridors of thoughts

I languish, downcast… somehow dying, laughing

Beyond the subconscious realms of the beyond I linger

Once mourned, now forgotten

Life — capitulation

Death — disconsolation

Whenever I thought «there's a light below»

The night became darker than ever before

While you sleep, the dead whisper a lullaby

Deeper into the night I go

Suicide was the key

For sure, this must be

The way to Hell

While they sleep, I whisper a lullaby

Suicide was the key

For sure, this must be

The way to Hell

Leven — capitulatie

Dood — redding

Welkom in de nachtmerrie

Vierentwintig zeven

Verdoofde reflecties van een stervende geest

De wil om lang daarvoor te bestaan ​​is afgewezen

Dus laat ik deze massagraf aarde achter

Als alles zo triviaal lijkt, kijk ik naar jou

Kinderen van minachting... wanneer zielen hun toevlucht zoeken

Je dromen worden het portaal

Voorbij de gangen van gedachten

Ik kwijn weg, ben neerslachtig ... op de een of andere manier stervende, lachend

Voorbij de onderbewuste rijken van het hiernamaals blijf ik hangen

Ooit gerouwd, nu vergeten

Leven — capitulatie

Dood — vertroosting

Telkens wanneer ik dacht «er is een licht beneden»

De nacht werd donkerder dan ooit tevoren

Terwijl je slaapt, fluisteren de doden een slaapliedje

Dieper in de nacht ga ik

Zelfmoord was de sleutel

Dit moet zeker zijn

De weg naar de hel

Terwijl ze slapen, fluister ik een slaapliedje

Zelfmoord was de sleutel

Dit moet zeker zijn

De weg naar de hel