Crimson Tears - Dark Fortress

Mournful shadows rise,

Dusk spreads her wings

— the tomb world longs for me I kiss the withered rose

I still hold the flame that dies

I drink the wine of bitterness

For the last nocturnal caress

Night falls again — I feel the pouring rain

Melancholy — soon I will leave this void

Called life

Solitude — as I fell the blade of my knife

Death — I adore thy precious art

I open my veins

A last tear freezes my skin

The dark surrounds me within

A veil to oblivion

I entrust my spirit into death’s

Merciless arms

And another void awaits me Utopia is lost

Treurige schaduwen komen op,

De schemering spreidt haar vleugels

— de grafwereld verlangt naar mij ik kus de verdorde roos

Ik houd nog steeds de vlam vast die dooft

Ik drink de wijn van bitterheid

Voor de laatste nachtelijke streling

De nacht valt weer — ik voel de stromende regen

Melancholie — binnenkort zal ik deze leegte verlaten

Leven genoemd

Eenzaamheid — toen ik het lemmet van mijn mes viel

Dood — ik aanbid uw kostbare kunst

Ik open mijn aderen

Een laatste traan bevriest mijn huid

Het donker omringt me vanbinnen

Een sluier voor de vergetelheid

Ik vertrouw mijn geest toe aan de dood

genadeloze armen

En nog een leegte wacht op mij Utopia is verloren