Peut-être - Daniel Levi

Se dire un jour que la vie jamais ne nous appartient

Et vivre comme un insouciant tout au gré du destin

S’apercevoir qu’ici bas tout n’est jamais qu’illusoire

Dans un monde où il n’y a pas de hasard

Réalise que sa vie est un immense pari

Que d’y arriver comme on dit, n’est pas toujours gratuit

A force de cris et de larmes, est-ce vraiment lÀ le charme

Il faut naître et choisir le plus vite son arme

Mais ne jamais se dire peut-être

Dans la douleur ou dans la joie

Je veux vivre en te sachant lÀ tout prêt de moi

Non ne jamais se dire peut-être

Même si le doute, s’empare de moi Je veux suivre le chemin qui me mène À toi

Jusqu'À toi

Se demander, implorer dans le vacarme des cieux

Etre comme l’insatisfait, sans cesse voulant le mieux

Dans la tourmente et dans l’absence d’une lueur d’espoir

Admettre enfin que l’on a pas de pouvoir

Mais ne jamais se dire peut-être

Dans la douleur ou dans la joie

Je veux vivre en te sachant lÀ tout prêt de moi

Non ne jamais se dire peut-être

Même si le doute, s’empare de moi Je veux suivre le chemin qui me mène À toi

Jusqu'À toi

Mais À l’aube, désormais, de mon dernier jour

Dans une ode, simplement dédiée À l’amour

Je changerai ton nom, est-ce la déraison

Ou bien la passion

Mais ne jamais se dire peut-être

Dans la douleur ou dans la joie

Je veux vivre en te sachant lÀ tout prêt de moi

Non ne jamais se dire peut-être

Même si le doute, s’empare de moi Je veux suivre le chemin qui me mène À toi

Jusqu'À toi

Moi je veux croire en l’hymne de ta loi

Zeg op een dag tegen jezelf dat het leven nooit van ons is

En leef zorgeloos volgens het lot

Om te beseffen dat hier beneden alles nooit iets anders is dan illusoir

In een wereld waar geen kans is

Beseft dat zijn leven een grote gok is

Dat daar komen zoals ze zeggen, is niet altijd gratis

Door geschreeuw en tranen, is dat echt de charme

Je moet geboren worden en zo snel mogelijk je wapen kiezen

Maar zeg nooit misschien

In pijn of in vreugde

Ik wil leven wetende dat je bij me bent

Nee zeg nooit misschien

Zelfs als twijfel mij in zijn greep houdt, wil ik het pad volgen dat mij naar jou leidt

Dat is jouw keuze

zich afvragend, smekend in het lawaai van de lucht

Om als de ontevredenen te zijn, altijd het beste willend

In beroering en zonder een sprankje hoop

Geef eindelijk toe dat je geen macht hebt

Maar zeg nooit misschien

In pijn of in vreugde

Ik wil leven wetende dat je bij me bent

Nee zeg nooit misschien

Zelfs als twijfel mij in zijn greep houdt, wil ik het pad volgen dat mij naar jou leidt

Dat is jouw keuze

Maar bij het ochtendgloren, nu, van mijn laatste dag

In een ode, gewoon opgedragen aan de liefde

Ik zal je naam veranderen, is dat onredelijk?

Of de passie

Maar zeg nooit misschien

In pijn of in vreugde

Ik wil leven wetende dat je bij me bent

Nee zeg nooit misschien

Zelfs als twijfel mij in zijn greep houdt, wil ik het pad volgen dat mij naar jou leidt

Dat is jouw keuze

Ik wil geloven in het volkslied van uw wet