The Raven - CYNE

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling

By the grave and stern decorum of the countenance it wore

«Though thy crest be shorn and shaven, thou,» I said, «art sure no craven

Ghastly grim and ancient Raven wandering from the Nightly shore—

Tell me what thy lordly name is on the Night’s Plutonian shore!»

Quoth the Raven «Nevermore.»

Not magic tragedy in the win

Me and him seraphim while I’m out on the limb

Begin to the innermost, I boast, hoping to blend

Merging thought and love because I’m dying of sin

We do anything, calming down, no more tingling

I rap about future things, future is, future does

Goodbye innocence and as I smell brimstone

Ash on the ground, stone showing imminence

I do this ‘til the ghosts come, aligning with the star chamber

And see the same star that the Wise Men saw

Bearing gifts to it, I am Rick Rubin

Rocking with LL Cool, we down to move it

I am the last redeemer, a stranger without a visa

Living in a strange land.

Damn, take me back to Giza

So I can hold the Earth still when I research

The reason of the purpose of the hurt with a day to work

Damn, this is a last will and testament

No matter what happens to me, my words are still relevant

Soul’s still evident, works take precedence

My presence on this Earth is worth the view from Heaven—speak it

Fall gently ‘til the pain hits me

A rush of blood to the head—instead the rain just missed me

Walk tall with a big stick, the words I spit are forgiveness

I rip it ‘til you throw fits.

I spill blood ‘til I walk crip

I make lame niggas backflip with smooth criminal tactics

Amateur until you practice

You word players' last verse say I’m current to the happenings

Damn near fucked this, I lust for some justice

I feel the ether eat through all my skin and it sucks, bitch

«Why you wanna do like that and walk badly?»

Said the elderly man to the useless

Same day, math day.

Same shit, I hate fate

Change circumstance so I can dance on the moon base

Reach Mars to touch mothers, starships, and hardships

I’ll ride it ‘til the time’s gone, look down from up above

Double towers of Babel, my feathers are the darkest silk

Two wings I fling—no man can ever injure this

Fly away to joy.

One day, I’ll be at peace again

«Never more,» said the raven—goodbye to innocence

Since he ate the bitter fruit out the garden riot suit

‘Til the burner to your sweater, make another ‘til he’s dead

Years later, here is me—another hurting human being

Wonder why the serpent took the time just to ruin me dreams

, will we ever make it back to better weather?

«Nevermore,» said the raven—nothing else and see you later

«Nevermore,» said the raven

Toen verleidde deze ebbenhouten vogel mijn trieste fantasie om te glimlachen

Door het ernstige en strenge decorum van het gelaat dat het droeg

«Hoewel uw kam geschoren en geschoren is, bent u,’ zei ik, ‘zeker geen lafaard

Afschuwelijke grimmige en oude Raaf die dwaalt van de Nachtelijke kust -

Vertel me wat uw vorstelijke naam is aan de Plutoniaanse kust van de Nacht!»

Quoth de Raaf "Nooit meer."

Geen magische tragedie bij de overwinning

Ik en hem serafijnen terwijl ik op de been ben

Begin tot het diepste, ik schep op, in de hoop te mengen

Het samenvoegen van gedachte en liefde omdat ik sterf van de zonde

We doen alles, kalmeren, geen tintelingen meer

Ik rap over toekomstige dingen, de toekomst is, de toekomst doet

Vaarwel onschuld en zoals ik zwavel ruik

As op de grond, steen die aanstaande is

Ik doe dit totdat de geesten komen, in lijn met de sterrenkamer

En zie dezelfde ster die de wijzen zagen

Met geschenken aan, ik ben Rick Rubin

Rockend met LL Cool, we gaan naar beneden om het te verplaatsen

Ik ben de laatste verlosser, een vreemdeling zonder visum

Wonen in een vreemd land.

Verdomme, breng me terug naar Giza

Zodat ik de aarde stil kan houden als ik onderzoek doe

De reden van het doel van de pijn met een dag om te werken

Verdomme, dit is een testament

Wat er ook met me gebeurt, mijn woorden zijn nog steeds relevant

Ziel is nog steeds duidelijk, werken hebben voorrang

Mijn aanwezigheid op deze aarde is het uitzicht vanuit de hemel waard - zeg het maar

Val zachtjes tot de pijn me raakt

Een bloedstroom naar het hoofd - in plaats daarvan miste de regen me gewoon

Loop rechtop met een grote stok, de woorden die ik spit zijn vergeving

Ik scheur het tot je past.

Ik mors bloed tot ik kreupel loop

Ik maak slappe niggas backflip met soepele criminele tactieken

Amateur totdat je oefent

Het laatste couplet van je woordspelers zegt dat ik op de hoogte ben van de gebeurtenissen

Verdomme bijna geneukt, ik heb zin in wat gerechtigheid

Ik voel de ether door mijn hele huid eten en het is klote, bitch

"Waarom wil je zo doen en slecht lopen?"

Zei de oudere man tegen de nutteloze

Dezelfde dag, wiskundedag.

Dezelfde shit, ik haat het lot

Verander de omstandigheden zodat ik op de maanbasis kan dansen

Bereik Mars om moeders, ruimteschepen en ontberingen aan te raken

Ik zal erop rijden tot de tijd voorbij is, kijk van boven naar beneden

Dubbele torens van Babel, mijn veren zijn van de donkerste zijde

Twee vleugels die ik gooi - niemand kan dit ooit verwonden

Vlieg weg naar vreugde.

Op een dag heb ik weer vrede

"Nooit meer", zei de raaf - vaarwel aan de onschuld

Sinds hij de bittere vrucht at uit het tuinoproerpak

'Tot de brander tot je trui, maak er nog een tot hij dood is'

Jaren later ben ik hier - weer een gekwetst mens

Vraag me af waarom de slang de tijd nam om mijn dromen te verpesten

, zullen we ooit weer beter weer krijgen?

"Nooit meer," zei de raaf - niets anders en tot later

«Nooit meer,» zei de raaf