Lila - Curse, Jaguar Wright

Flying through a purple sky on borrowed wings

Angels guide me to a place where it’s unsure territory

Flying through a purple sky on borrowed wings

Angels guide me to a place where I can feel sure

Jetzt schau dir die da an, wer sonst hat Lidschatten in lila an

Hatte noch nie Mann, doch sprang auf den Typ da an als der Frühling kam

Die erste Liebe, die erste Prise Romantik

Und ihre Clique verstand nicht, wohin plötzlich ihr Verstand ist — verständlich!

Da wartet man 15 Jahre lang und dann endlich verknallt man sich in nen Menschen

Und ist blind — das ist nichts als menschlich

Aller Anfang ist schwer, doch Liebe ist paradox

Denn je länger man jemand kennt, desto schwerer wird es, weiß Gott

Aber sie noch nicht, sie weiß nur, wie tiefstens verliebt sie ist

Und der Sommer verstreicht, als goldende Zeit in der alles easy ist

Nachmittags schwimmen im See, danach sitzen im Café und die Nacht wird zum Tag

gemacht

Sie macht Erfahrungen, sie lebt, sie macht alles mit

Sie vertraut ihm mit großen Augen, sie glaubt ihm

So angezogen von ihm, sie geht auf will sich für ihn ausziehen

Auch passt er auf, so dass sie die Pille nicht braucht:

So vorsichtig wie er ist, zieht er ihn immer kurz vorher raus

Ihre Freundinnen lachen sie aus, dass sie solche Geschichten glaubt.

Nicht zu fassen!

Sie lässt sie lachen und plaudert halt nichts mehr aus

Und außerdem sie hat’s ausprobiert, aber dann immer wieder Pillen abgesetzt

Sie ist überzeugt, die machen die Haut so lila…

Flying through a purple sky on borrowed wings

Angels guide me to a place where it’s unsure territory

Flying through a purple sky on borrowed wings

Angels guide me to a place where I can feel sure

Als draußen der Winter aufzieht, erster Raureif und Frost, bemerkt sie,

dass ihre Blutung aussetzt

Und betet zu Gott, dass er ihr, dem Baby und ihm diese Chance gibt,

die sie verdienen

Als Familie glücklich zu werden, das Kind zusammen groß zu ziehen

Doch sie ist naiv

Jung, wie der erste Schnee, der gerade fiel

Voll Freude sagt sie es ihm und glaubt fest, dass es ihm gefiel

Doch für ihn ist es echt zu viel und nachdem er’s erstmal nur aussitzt,

sagt er ihr, dass es aus ist —

Nicht das ist, was er braucht jetzt

Die Schwangerschaft kann man jetzt aber nicht mehr stoppen nach 18 Wochen

Der Bauch kommt schon deutlich durch’s Top gebrochen

Gebrochen Herzens schluckt sie die Schmerzen, blickt auf die Zukunft

Es bleibt keine Zeit zum Trauern, sie plant für was auf sie zukommt

Dazu kommt, dass ihre beste Freundin ihr sagt:

«Dein Ex hat die ganze Zeit solche Sachen zu mir gesagt

Ich wollt’s dir vorher nicht sagen, du hast es nicht verdient!

Doch auch noch andere Mädels haben gleiche Stories von ihm

Ich glaub, er war dir nicht treu…»

Sie lacht und sie tut, als wär es ihr egal, doch in ihrer Seele regnet es Blut

Dem Baby geht es nicht gut, denn auch wenn man klein ist

So spürt man, was Mama fühlt, weil die Verbindung echt fein ist

Ihr Vater war selbst nicht da, ihre Ma erzog sie allein

Daher weiß sie, man kann es schaffen, auch so für's Kind da zu sein

Sie hofft auf Hilfe von Ma, da sie denkt, sie wird sie verstehen

Aber ihre Ma ist entsetzt — lässt die 16-Jährige gehen

Ihr Leben besteht aus Ketten von Schicksalschlägen

Extrem genug, um manchen von uns unsere Lust am Leben zu nehmen

Doch sie nimmt alles so hin, wie es ist und denkt immer wieder, es sei halt für

sie bestimmt

Sie fügt sich und fühlt sich lila…

Flying through a purple sky on borrowed wings

Angels guide me to a place where it’s unsure territory

Flying through a purple sky on borrowed wings

Angels guide me to a place where I can feel sure

The pains feels unimaginable, but real

Unmistakable, but ever so claimable

Ihr Ex hat die Vaterschaft dann nicht anerkannt

«Hey, was weiß ich denn, du kleine Schlampe.

Das Blag ist von irgend’nem

ander’n Mann!»

Natürlich gab es keinen, doch sie beschloss zu schweigen

Unsicherheiten können Menschen zum Selbstverleugnen treiben

Die Lähmung ihres Bewusstseins von Möglichkeiten begann in der Schwangerschaft

Als sie die Schule schmiss und die Freunde meidet

Natürlich sehen ihre Leute, wie ihre Freundin leidet, doch sie sehen auch

Dass sie wohl nicht will, dass man sie begleitet

So gleitet alles auseinander wie Wind

Der die Blätter von gleichen Ästen löst und zerstreut, wenn er will

Sie weiß nicht, dass wenn sie will, ihre Flügel sie tragen würden

In jede Richtung, die sie sich erträumt, in den schönsten Wünschen

Ein kleiner Engel, der meint, er sei nicht mehr, als ein Blatt

Das der Sturm sich gegriffen hat, mitgerissen mit seiner Macht

Der nur sieht, was es mit ihm macht, doch nicht weiß, er hätte die Kraft

Alles das zu ändern, was fremder Einfluss in ihm nieder macht

Sie fühlt sich schwach, meistens liegt sie nachts wach

Trauert um ihren Ex, hält fest, an was sie nicht hat

Ironisch so wie das Schicksal halt ist, bekommt sie ihr Kind an genau dem Tag

An dem sie ihn vor einem Jahr traf

Vom Frühling des neuen Lebens zum Frühling des neuen Lebens

Die Liebe wird ihr gegeben, genommen und wieder gegeben

Der Rest der Geschichte spiegelt sich, sie hat sich selbst aufgegeben

Ihr Ex kommt zurück und geht, hinterlässt ihr ein zweites Baby

Der nächste Mann spendet Trost in der auswegslosesten Zeit

Sie hat dann ihr Kind Nummer drei, doch auch dieser Mann geht vorbei

Sie allein im Haus mit drei Mündern, die Hunger haben oder schreien

Um sich irgendwie zu betäuben, versucht sie’s mit Trinkerei

Sie verwahrlost und lässt die Kinder, obwohl sie da ist, allein

Sie kann nicht mehr hören, wie sie stören, also prügelt sie auf sie ein

Immer wieder, erst hin und wieder, dann bricht sie Kiefer und Bein

Sie ist ab jetzt nur noch allein

Soll’n die Biester doch hungrig sein!

Ihre Ruhe kehrt ein nach den letzten Atemzügen der dreien

Wohin mit den kleinen Leichen?

Sie buddelt sie einfach ein

Ihre Nachbarn peilen, was passiert ist, zumindest ahnt man davon

Mit verdächtigen Plastiksäcken ging sie abends davon

Und man alarmiert Polizei und durchsucht den Wald bei den Wegen

Die kleinen Körper, missbraucht, tauchen auf in dem nächsten Regen

Sie kann nicht darüber reden, nichts anderes kommt in den Medien

Der Richter kann bloß empfehlen:

Geschlossene für ihr Leben

Innen drin ist alles so still

In ihr drin, in der Zelle, keine rufenden Stimmen

Hier fügt sie sich und schluckt ihre Pillen

Hinterfragt nicht, was die machen oder was sie mit ihrer Haut anstellen

Erinnerungen betäubt

Die Kinder sieht sie nie wieder

Weder ihr geistiges Auge, noch das hinter ihren Lidern

Spazieren geht sie alleine

Bei ihr sein möchte niemand

Ihr Gesicht ist ein Lächeln

Der Flieder blüht so schön lila…

Vliegen door een paarse lucht op geleende vleugels

Engelen leiden me naar een plek waar het een onzeker territorium is

Vliegen door een paarse lucht op geleende vleugels

Engelen leiden me naar een plek waar ik me zeker kan voelen

Kijk nu eens naar deze, wie heeft er nog meer oogschaduw in paars

Nooit een man gehad, maar sprong op die man toen de lente kwam

De eerste liefde, het eerste snufje romantiek

En haar kliek begreep niet waar haar geest plotseling heen ging - begrijpelijk!

Je wacht 15 jaar en dan word je eindelijk verliefd op iemand

En is blind - dat is niets anders dan menselijk

Alle begin is moeilijk, maar liefde is paradoxaal

Want hoe langer je iemand kent, hoe moeilijker het wordt, God weet

Maar dat weet ze nog niet, ze weet gewoon hoe diep verliefd ze is

En de zomer gaat voorbij, de gouden tijd waarin alles makkelijk is

Zwem 's middags in het meer, ga dan in het café zitten en de nacht wordt dag

deed

Ze maakt ervaringen, ze leeft, ze gaat met alles mee

Ze vertrouwt hem met grote ogen, ze gelooft hem

Ze voelt zich zo tot hem aangetrokken dat ze zich voor hem wil uitkleden

Hij zorgt er ook voor dat ze de pil niet nodig heeft:

Hoe voorzichtig hij ook is, hij haalt het er altijd net van te voren uit

Haar vrienden lachen haar uit omdat ze zulke verhalen gelooft.

Ongelooflijk!

Ze laat ze lachen en verklapt niets meer

En trouwens, ze probeerde het, maar stopte toen met de pillen

Ze is ervan overtuigd dat ze de huid zo paars maken...

Vliegen door een paarse lucht op geleende vleugels

Engelen leiden me naar een plek waar het een onzeker territorium is

Vliegen door een paarse lucht op geleende vleugels

Engelen leiden me naar een plek waar ik me zeker kan voelen

Terwijl de winter buiten nadert, eerste rijp en vorst, merkt ze:

dat haar bloeden stopte

En bid tot God om haar, de baby en hem deze kans te geven

ze verdienen

Om als gezin gelukkig te zijn, om samen het kind op te voeden

Maar ze is naïef

Jong, als de eerste sneeuw die net viel

Ze vertelt het hem met vreugde en is ervan overtuigd dat hij het leuk vond

Maar het is echt te veel voor hem en nadat hij het gewoon heeft afgewacht,

vertelt hij haar dat het voorbij is...

Niet dat is wat hij nu nodig heeft

De zwangerschap kan echter niet worden gestopt na 18 weken

De maag is al duidelijk doorgebroken aan de bovenkant

Diepbedroefd, ze slikt de pijn in, kijkt naar de toekomst

Er is geen tijd om te rouwen, ze maakt plannen voor wat komen gaat

Bovendien vertelt haar beste vriend haar:

"Je ex zei dat soort dingen altijd tegen me

Ik wilde het je niet van tevoren vertellen, je hebt het niet verdiend!

Maar andere meisjes hebben dezelfde verhalen over hem

Ik denk dat hij je niet trouw was..."

Ze lacht en doet alsof het haar niets kan schelen, maar het regent bloed in haar ziel

Het gaat niet goed met de baby, want ook al ben je klein

Op die manier kun je voelen wat mama voelt, want de verbinding is echt fijn

Haar vader was er zelf niet, haar moeder voedde haar alleen op

Daarom weet ze dat het je lukt om er zo voor het kind te zijn

Ze hoopt op hulp van ma omdat ze denkt dat ze het zal begrijpen

Maar haar moeder is geschokt - laat de 16-jarige gaan

Haar leven bestaat uit kettingen van slagen van het lot

Extreem genoeg om sommigen van ons van onze levensvreugde te beroven

Maar ze accepteert alles zoals het is en blijft denken dat het er gewoon voor is

zij beslist

Ze conformeert zich en voelt paars aan...

Vliegen door een paarse lucht op geleende vleugels

Engelen leiden me naar een plek waar het een onzeker territorium is

Vliegen door een paarse lucht op geleende vleugels

Engelen leiden me naar een plek waar ik me zeker kan voelen

De pijn voelt onvoorstelbaar, maar echt

Onmiskenbaar, maar altijd zo claimbaar

Je ex heeft toen het vaderschap niet erkend

'Hé, wat weet ik, jij kleine teef.

De blag is van iemand

een andere man!"

Natuurlijk was er geen, maar ze besloot te zwijgen

Onzekerheden kunnen mensen tot zelfverloochening drijven

De verlamming van haar gevoel voor mogelijkheid begon tijdens de zwangerschap

Toen ze stopte met school en haar vrienden vermeed

Natuurlijk zien haar mensen haar vriendin lijden, maar zij zien het ook

Dat ze waarschijnlijk niet vergezeld wil worden

Dus alles schuift uit elkaar als de wind

Die de bladeren van dezelfde takken losmaakt en verspreidt wanneer hij wil?

Ze weet niet dat als ze dat zou willen, haar vleugels haar zouden dragen

In elke richting waar ze van droomt, met de mooiste wensen

Een kleine engel die denkt dat hij niets meer is dan een blad

Dat de storm greep heeft gekregen, meegesleept met zijn kracht

Die alleen ziet wat het met hem doet, maar niet weet dat hij de macht heeft

Om alles te veranderen wat buitenlandse invloed in hem naar beneden haalt

Ze voelt zich zwak, ze ligt het grootste deel van de nacht wakker

Rouwt om haar ex, houdt vast aan wat ze niet heeft

Ironisch genoeg, zoals het lot is, baart ze haar kind precies op die dag

Toen ze hem een ​​jaar geleden ontmoette

Van de lente van nieuw leven naar de lente van nieuw leven

Liefde wordt gegeven, genomen en teruggegeven aan haar

De rest van het verhaal is gespiegeld, ze heeft zichzelf opgegeven

Haar ex komt terug en gaat weg, haar achterlatend met een tweede baby

De volgende man geeft troost in de meest hopeloze tijd

Ze heeft dan haar kind nummer drie, maar ook deze man komt voorbij

Jij alleen in huis met drie hongerige of schreeuwende monden

Om zichzelf op de een of andere manier te verdoven, probeert ze te drinken

Ze verwaarloost en laat de kinderen met rust, ook al is ze er

Ze kan ze niet meer horen onderbreken, dus verslaat ze ze

Keer op keer, eerst af en toe, dan breekt ze haar kaak en been

Vanaf nu is ze alleen nog

Laat de beesten honger hebben!

Hun rust keert terug na de laatste ademhalingen van de drie

Wat te doen met de kleine lijken?

Ze graaft ze gewoon in

Je buren volgen wat er is gebeurd, jij hebt tenminste een vermoeden

Ze vertrok 's avonds met verdachte plastic tassen

En je waarschuwt de politie en doorzoekt het bos bij de paden

De kleine lichamen, misbruikt, verschijnen in de volgende regen

Ze kan er niet over praten, verder komt er niets in de media

De rechter kan alleen adviseren:

Gesloten voor het leven

Alles is zo stil van binnen

In haar, in de cel, geen roepende stemmen

Hier berust ze in en slikt haar pillen

Vraag je niet af wat ze doen of wat ze met hun huid doen

herinneringen verdoofd

Ze ziet de kinderen nooit meer

Noch haar geestesoog, noch die achter haar oogleden

Ze gaat alleen wandelen

Niemand wil bij haar zijn

Je gezicht is een glimlach

De sering bloeit zo mooi paars...