Back Home in Derry - Cu Chulainn

In eighteen o'three we sailed out to sea

Out from the sweet town of Derry

For Australia bound if we didn't all drown

And the marks of our fetters we carried

In our rusty iron chains we cried for our weans

Our good women we left in sorrow

As the mainsails unfurled, our curses we hurled

On the English, and thoughts of tomorrow

At the mouth of the Foyle, bid farewell to the soil

As down below decks we were lying

O'Doherty screamed, woken out of a dream

By a vision of bold Robert dying

The sun burned cruel as we dished out the gruel

Dan O'Connor was down with a fever

Sixty rebels today bound for Botany Bay

How many will meet their reciever

Oh... I wish I was back home in Derry

Oh... I wish I was back home in Derry

I cursed them to hell as her bow fought the swell

Our ship danced like a moth in the firelight

White horses rode high as the devil passed by

Taking souls to Hades by twilight

Five weeks out to sea, we were now forty-three

We buried our comrades each morning

In our own slime we were lost in a time

Of endless night without dawning

Van Diemen's land is a hell for a man

To end out his whole life in slavery

Where the climate is raw and the gun makes the law

Neither wind nor rain care for bravery

Twenty years have gone by, I've ended my bond

My comrades ghosts walk behind me

A rebel I came - I'm still the same

On the cold winters night you will find me

Om achttien uur zeilden we de zee op

Uit het zoete stadje Derry

Voor Australië op weg als we niet allemaal verdronken

En de sporen van onze boeien die we droegen

In onze roestige ijzeren kettingen huilden we om onze speen

Onze goede vrouwen zijn we met verdriet vertrokken

Terwijl de grootzeilen zich ontvouwden, slingerden we onze vloeken

Over de Engelsen en gedachten van morgen

Aan de monding van de Foyle, neem afscheid van de bodem

Als benedendeks lagen we

O'Doherty schreeuwde, ontwaakte uit een droom

Door een visioen van moedige Robert die sterft?

De zon brandde wreed terwijl we de pap uitdeelden

Dan O'Connor had koorts

Zestig rebellen vandaag op weg naar Botany Bay

Hoeveel zullen hun ontvanger ontmoeten?

Oh... ik wou dat ik weer thuis was in Derry

Oh... ik wou dat ik weer thuis was in Derry

Ik vervloekte ze naar de hel terwijl haar boog de deining bestreed

Ons schip danste als een mot in het licht van het vuur

Witte paarden reden hoog terwijl de duivel voorbij kwam

Zielen meenemen naar Hades in de schemering

Vijf weken op zee, we waren nu drieënveertig

We begroeven onze kameraden elke ochtend

In ons eigen slijm waren we in een keer verdwaald

Van eindeloze nacht zonder dageraad

Het land van Van Diemen is een hel voor een man

Om zijn hele leven in slavernij te eindigen

Waar het klimaat rauw is en het geweer de wet maakt

Noch wind noch regen zorgen voor moed

Twintig jaar zijn voorbijgegaan, ik heb mijn band beëindigd

Mijn kameraden spoken lopen achter me

Een rebel die ik kwam - ik ben nog steeds dezelfde

Op de koude winternacht zul je mij vinden