...but you are vast - Crime In Stereo

You’re no good for me

My formulated drug an acquired taste

awaits to sate this unrequited love

It tastes so gray, yet necessary to sustain frustration

Take just enough to get you fucked up

Not so much that it drives you away

A constant escape

The magnificent restraint that it takes to stay away

I’ve no control at all

I constantly dream

The memories invade the things I keep with me

I’m getting high on the roof of the world

You’re no good for me

(You're no good for me) You are the bent and blackened spoon.

You are the butane.

You are the bedroom.

(You're no good for me) You are the improbable excuse

for the horrible things that I do.

You’re no good for me, but I guess not bad enough.

And on quiet nights I come to find you crawling through my kick drum

Hell bent on deliverance of all the privileges

of being with you, Heaven sent I crane my neck

To watch you desperately march down my chest, enjoying every step.

Emphasized by distances we never intended.

You come crawling back through my regrets to remind me what you said…

«We're no good at this.»

Je bent niet goed voor me

Mijn geformuleerde medicijn een verworven smaak

wacht om deze onbeantwoorde liefde te bevredigen

Het smaakt zo grijs, maar toch noodzakelijk om frustratie in stand te houden

Neem net genoeg om je in de maling te nemen

Niet zozeer dat het je wegjaagt

Een constante ontsnapping

De geweldige terughoudendheid die nodig is om weg te blijven

Ik heb helemaal geen controle

Ik droom constant

De herinneringen dringen de dingen binnen die ik bij me heb

Ik word high op het dak van de wereld

Je bent niet goed voor me

(Je bent niet goed voor mij) Jij bent de gebogen en zwartgeblakerde lepel.

Jij bent de butaan.

Jij bent de slaapkamer.

(Je bent niet goed voor mij) Jij bent het onwaarschijnlijke excuus

voor de vreselijke dingen die ik doe.

Je bent niet goed voor me, maar ik denk niet slecht genoeg.

En op stille nachten kom ik je vinden, kruipend door mijn kickdrum

De hel is gericht op het verkrijgen van alle privileges

om bij jou te zijn, zond de hemel, ik strek mijn nek uit

Om je wanhopig langs mijn borst te zien marcheren, genietend van elke stap.

Benadrukt door afstanden die we nooit hadden bedoeld.

Je komt terug door mijn spijt om me eraan te herinneren wat je zei...

"We zijn hier niet goed in."