The Beast and the Drowning Bucket - Cretin

You were once a man.

Now you are this beast.

Sacrificed your name,

that human history.

Abandoned

all you were by answering my ad, to spend these carefree days: animal at last.

I brush your tangled hair

and feed you from my palm.

Wear your sparkly collar, scrabble when I call.

Grunt and mewl your moods

(words died with your past), your struggles finally over: animal at last.

I need you like a master needs a pet.

I love you even with both our regrets.

I see you as a man we can

forget.

I hold you and we both shed our debts.

I am pleased you are free there

on your knees.

I spy you twisting leg, feigning your surprise.

Limp to the dinner bowl,

the tired in your eyes.

Dream at

night as man?

Proven in your frown.

Weary of the lie and ready to lie down.

Never could it last.

Call you to the bucket.

You lick away my tears, holy in your yielding,

ceding human fears.

Look, you were

never suited for responsibil- ity, so I’ll help you never face such culpability.

Anticipation mount- ing.

Am I

strong enough to finish what I started, this human-canine bluff?

Hand rests on your nape.

Yes, stoop and

lap the water.

Such control!—playacting even at the edge of slaughter.

Je was ooit een man.

Nu ben jij dit beest.

Je naam opgeofferd,

die menselijke geschiedenis.

Verlaten

alles wat je was door op mijn advertentie te reageren, om deze zorgeloze dagen door te brengen: eindelijk dier.

Ik borstel je verwarde haar

en je voeden vanuit mijn palm.

Draag je sprankelende halsband, scrabble als ik bel.

Grunt en miauw je humeur

(woorden stierven met je verleden), je strijd is eindelijk voorbij: eindelijk dier.

Ik heb je nodig zoals een baas een huisdier nodig heeft.

Ik hou van je, ook al hebben we er allebei spijt van.

Ik zie je als een man die we kunnen

vergeten.

Ik houd je vast en we hebben allebei onze schulden kwijtgescholden.

Ik ben blij dat je daar vrij bent

op je knieën.

Ik zie je draaiende been, je verbazing veinzend.

Slap naar de dinerkom,

de moe in je ogen.

Droom bij

nacht als man?

Bewezen in je frons.

Moe van de leugen en klaar om te gaan liggen.

Het zou nooit kunnen duren.

Roep je naar de emmer.

Je likt mijn tranen weg, heilig in je toegeven,

menselijke angsten opgeven.

Kijk, je was

nooit geschikt voor verantwoordelijkheid, dus ik zal je helpen dergelijke schuld nooit onder ogen te zien.

Anticipatie montage.

ben ik?

sterk genoeg om af te maken waar ik aan begonnen ben, deze bluf tussen mens en hond?

Hand rust op je nek.

Ja, bukken en

het water overspoelen.

Wat een controle! - zelfs op het randje van het slachten.