It - Cretin

when one is dead." I swallowed all the pills prescribed, agonizing how to hide

when It knew to look, and

running was doomed since It owned my stride.

I turned my home into a trap;

beneath my bed I slept, and did the opposite of

what I’d do, and lived,

instead, a stranger.

Oh, years did pass, how I grew old, and wisdom made this

true: I knew I’d sold the

good in me for time.

I wonder, would It say the same?

Having spent the bulk of

years spoiling joy with

fear, I wished—almost—It would come at last.

When quite by chance I spied It.

Unaware, It laughed beside a family of its own.

How strange this felt,

to barely recognize me in that way:

so content.

wanneer iemand dood is." Ik slikte alle voorgeschreven pillen, kwellend hoe ik me moest verbergen

toen het wist te kijken, en

hardlopen was gedoemd omdat het mijn pas bezat.

Ik veranderde mijn huis in een val;

onder mijn bed sliep ik, en deed het tegenovergestelde van

wat ik zou doen, en leefde,

in plaats daarvan een vreemdeling.

Oh, er gingen jaren voorbij, hoe ik oud werd, en wijsheid maakte dit

waar: ik wist dat ik de . had verkocht

goed in mij voor tijd.

Ik vraag me af, zou het hetzelfde zeggen?

Na het grootste deel van

jaren plezier bederven met

angst, ik wenste - bijna - dat het eindelijk zou komen.

Toen ik het bij toeval bespiedde.

Onbewust lachte het naast een eigen gezin.

Hoe vreemd voelde dit,

om me amper op die manier te herkennen:

dus inhoud.