To Eve The Art Of Witchcraft - Cradle Of Filth

Crawl in awful stealth to me

Forever a voyeur I’ve been

Nocturnal Goddess of the Moon

So she comes, unseen

Thus speak

The burning seed, in thrust in Eve

And yearning keeps me, captive of desire

Make me as a flower that grows

Forever in your throne

That I might pollinate the world

With darkness as your own

Embrace me in spellbinding eyes

The fire of life that never dies

Tear deeper through my paper wounds

And never leave inside

Love shall consume and bathe the lady

Whom I worship and ride thereon

She will greet me as a serpent

In her dark, secret Eden

And I will always want

For her witchcraft is

Desire… (Desire…)

Desire…

My soul is poisoned from within…

My soul is poisoned from within…

My soul is poisoned…

I crawl with languid guilt to thee

Forever flushed in sin

Lamia, latria I give

My soul is poisoned from within

Wisdom breeds, fecundity

And her cunt she feeds, to fulfill her desire

To Eve I cum…

Sevenfold my passion wrought

To ransack Eden, and to taste the whore

I cling beyond her sabled court

She is a gateway, to that darkness lost

I am the gentle stream

That trickles through the summer glades

Of ever green peace

There we will drink my sleep, and dream…

I am the bleeding sky

The snatching wind of war

Blowing through the savage garden

My crown is fire, the erotic sinews of lust

Like strings to be pulled, and cut

I will make my puppets dance

The men will bow down before me

To take my flesh as some lucid thoughts

Of dark, unbridled love

I am all these things and more

Thus I await you, nemesis of restraint

The code of life, and the bride of evil itself

Oh, the fevered need for her

When greed and lust are sharpened in that one desire

The all-consuming fire

Reveal to me your mysteries, Witch

The tree is plundered but I have the seed

To be sown in thee

Kruip in vreselijke stealth naar me

Ik ben voor altijd een voyeur geweest

Nachtelijke godin van de maan

Dus ze komt, ongezien

Dus spreek

Het brandende zaad, in de kracht van Eva

En verlangen houdt me gevangen in het verlangen

Maak mij als een bloem die groeit

Voor altijd op je troon

Dat ik de wereld zou bestuiven

Met duisternis als de jouwe

Omhels me in betoverende ogen

Het vuur van het leven dat nooit dooft

Scheur dieper door mijn papieren wonden

En ga nooit naar binnen

Liefde zal de dame verteren en baden

Wie ik aanbid en daarop rijd?

Ze zal me begroeten als een slang

In haar donkere, geheime Eden

En ik zal altijd willen

Voor haar hekserij is

Verlangen... (Verlangen...)

Verlangen…

Mijn ziel is van binnenuit vergiftigd...

Mijn ziel is van binnenuit vergiftigd...

Mijn ziel is vergiftigd...

Ik kruip met lome schuldgevoelens naar u toe

Voor altijd verzonken in de zonde

Lamia, latria ik geef

Mijn ziel is van binnenuit vergiftigd

Wijsheidsrassen, vruchtbaarheid

En haar kut voedt ze, om haar verlangen te vervullen

Op Eva kom ik klaar...

Zevenvoudig mijn passie gewrocht

Om Eden te plunderen en de hoer te proeven

Ik klamp me vast aan haar hof van sabletten

Ze is een poort naar die verloren duisternis

Ik ben de zachte stroom

Dat druppelt door de zomerse open plekken

Van altijd groene vrede

Daar zullen we mijn slaap drinken en dromen...

Ik ben de bloedende lucht

De grijpende wind van de oorlog

Blazen door de woeste tuin

Mijn kroon is vuur, de erotische pezen van lust

Zoals aan touwtjes trekken en knippen

Ik zal mijn poppen laten dansen

De mannen zullen voor mij buigen

Om mijn vlees als een paar lucide gedachten te zien

Van donkere, ongebreidelde liefde

Ik ben al deze dingen en meer

Dus ik wacht op je, aartsvijand van terughoudendheid

De code van het leven, en de bruid van het kwaad zelf

Oh, de koortsige behoefte aan haar

Wanneer hebzucht en lust worden aangescherpt in dat ene verlangen

Het alles verterende vuur

Onthul me je mysteries, heks

De boom is geplunderd, maar ik heb het zaad

Om in u te worden gezaaid