Scorched Earth Erotica - Cradle Of Filth

Sunset, expect

This to be your last with Our vast return

As Death is set

At three sixes where hill-beacons burn

Darkness, undress

Your descending skirts yield a thirsting altar

Blood-red, yet still unfed

Lips distend ending time to falter

Welcome arms wide and crucified…

The slaughter

Lightning freezes seven

Outtakes from the rape of the world

Sins expelled from Heaven

Now befoul from the bowels of Hell

Where the tragic in theory and practice fell

Last prayers, hang in the air

Each unto their own rag and bonemeal saviours

Strung where crippled vultures dare

Golgotha

Coughs another cross to grave God’s failure

One the forest spired

Nurtured in Nature’s heart

Now great cedars feed the pyres

Need-fires lit for greater harm

As Her children toy with razors

Sightless and deeply scarred

And the moon arose to phase Her

Cracks a grin so wide it hides the stars

And lights Our path

Back through the shattered glass

Where the tragic in theory and practice meet

Deranged, uncaged

We rage like a plague through this age of greed

Sowers of discord, growing wars to reap

A terrible crop to beat a vicious retreat

Sorched Earth, rebirth

Disintered in the writhe of the lone survivor

Whose worth is worse than the curse

Of Sardonicus choking on his own saliva

Who shares the last laugh now

Dead wedded fates fulfil their vows?

Foot in mouth of sacred cows

Facedown in dust and poisened ground…

Zonsondergang, verwacht

Dit is je laatste met Ons enorme rendement

Als de dood is ingesteld

Om drie zessen waar heuvelbakens branden

Duisternis, uitkleden

Je dalende rokken leveren een dorstig altaar op

Bloedrood, maar nog steeds niet gevoed

Lippen zwellen de eindtijd op om te haperen

Welkom armen wijd en gekruisigd...

De slachtpartij

Bliksem bevriest zeven

Outtakes van de verkrachting van de wereld

Zonden verdreven uit de hemel

Nu bevuild uit de ingewanden van de hel

Waar het tragische in theorie en praktijk viel

Laatste gebeden, hang in de lucht

Elk tot hun eigen redders van vodden- en beendermeel

Geregen waar kreupele gieren durven

Golgotha

Hoest nog een kruis om Gods falen te begraven

Een door het bos geïnspireerd

Gekoesterd in het hart van de natuur

Nu voeden grote ceders de brandstapels

Noodvuren ontstoken voor meer schade

Als haar kinderen speelgoed met scheermesjes

Zichtloos en diepe littekens

En de maan kwam op om Her te faseren

Scheurt een grijns zo breed dat het de sterren verbergt

En verlicht Ons pad

Terug door het gebroken glas

Waar het tragische in theorie en praktijk elkaar ontmoeten

Gestoord, ongekooid

We razen als een plaag door dit tijdperk van hebzucht

Zaaiers van tweedracht, groeiende oorlogen om te oogsten

Een verschrikkelijke oogst om een ​​wrede retraite te verslaan

Verdorde aarde, wedergeboorte

Opgegraven in de kronkel van de eenzame overlevende

Wiens waarde erger is dan de vloek

Van Sardonicus die stikt in zijn eigen speeksel

Wie deelt nu de laatste lach

Dode gehuwde lotsbestemmingen vervullen hun geloften?

Voet in mond van heilige koeien

Met je gezicht naar beneden in stof en vergiftigde grond...