Gabrielle - Cradle Of Filth

Foul snake despair

Where once you darkened gardens

Another coils there

Where twice you sliced all hope from me

And left these present scars

An insane love now burns above

The weft of incandescent stars

Hilt your dripping fangs that range

Skywards to rend apart

I might have sang of wings unchained

But long before I locked my heart

For Gabrielle

A fit and perfect stitch of foreign parts

Whose beauty fostered poets

Whose laugh like silver bells

Thawed your bitter winter from my path

Gabrielle

Foul snake despair

Where once you peddled secrets

Another spoils there

With speech that sweetens drowning

In deep lagoons of eyes

And legs that begged apologies

For lengths that mesmerised

Spare your hissing sentiments

For her fee welts more than thine

Though no malice she weans

Just a palace of dreams

Where windswept chambers pine

For Gabrielle

Whose hair-spun onyx is run with gold

Her rouge lips smack of dark blood

Her name in whisper rolls

Forever on my tongue

Lest her memory dissolve

Gabrielle

Oh, Gabrielle

Once crucified

I would have died

A thousand more times

Just to feel her breath

On my neck as a fervent lover

To drown her sighs

In floods of tears so well refined

And blind from spying her

In the arms of others

Buried inside

Where she’s all but mine

Save for those that dine

Oh her, on her perfect carcass

Foul snake despair

Where once you wreaked my misery

Another toils there

For long lost Gabrielle

Whose nightly spreading grin

Persists in other faces

By whom I’m slowly taken in

Vuile slang wanhoop

Waar je ooit tuinen verduisterde

Nog een spoelen daar

Waar je twee keer alle hoop van mij afsneed

En liet deze huidige littekens

Een krankzinnige liefde brandt nu boven

De inslag van gloeiende sterren

Greep je druipende hoektanden dat bereik

Hemelwaarts om uit elkaar te scheuren

Ik heb misschien gezongen over ontketende vleugels

Maar lang voordat ik mijn hart op slot deed

Voor Gabrielle

Een pasvorm en een perfecte steek van vreemde onderdelen

Wiens schoonheid dichters koesterde?

Wiens lachen als zilveren bellen

Heeft je bittere winter van mijn pad ontdooid

Gabriëlle

Vuile slang wanhoop

Waar heb je ooit geheimen verspreid?

Nog een buit daar

Met spraak die verdrinking zoeter maakt

In diepe lagunes van ogen

En benen die om excuses smeekten

Voor lengtes die betoverend zijn

Spaar je sissende gevoelens

Voor haar vergoeding striemen meer dan de jouwe

Hoewel ze niet kwaadaardig is, speent ze

Gewoon een droompaleis

Waar winderige kamers pijnbomen

Voor Gabrielle

Wiens haar gesponnen onyx wordt gerund met goud?

Haar rode lippen ruiken naar donker bloed

Haar naam in fluisterrollen

Voor altijd op mijn tong

Opdat haar geheugen niet oplost

Gabriëlle

Oh, Gabrielle

eenmaal gekruisigd

Ik zou zijn gestorven

Nog duizend keer

Gewoon om haar adem te voelen

Op mijn nek als een fervente minnaar

Om haar zuchten te verdrinken

In tranen zo goed verfijnd

En blind van het spioneren van haar

In de armen van anderen

Binnen begraven

Waar ze alles behalve de mijne is

Bewaar voor degenen die dineren?

Oh haar, op haar perfecte karkas

Vuile slang wanhoop

Waar heb je ooit mijn ellende veroorzaakt

Nog een zwoegen daar

Voor lang verloren Gabrielle

Wiens nachtelijke spreidende grijns

Blijft in andere gezichten

Door wie ik langzaam word opgenomen