Summer Dying Fast - Cradle Of Filth

Through acrid clouds of summer flies

The garden swells with a thousand more wise

Forever flung to celestial dreams

Clawing at the grave of the dead Nazarene

I watch the storm approaching

The darkness calls my name

The trees are growing restless

They feel the season change

Their fruit has putrefied

Forbidden once and bound to die

The thread of life lies severed

On the brink of paradise

Grinning winds of hate unfurled

Towers tall that grip the sun

Talons stretch 'neath her veil

Reclamation, our time has come

Autumn spreads its golden wings

And lays the path for those unseen

A tangled web of evil spun at last

Winter spawn from barren thighs

To readdress, to slay the blind

And throw the reins untethered to the skies

They pray to the full moon rising

Diana moving with such infinite grace

Wrapped alone in a blanket of nightfall

How many secrets can they read by your face?

Will they know of majesty

Of beauty held in dream-dead sleep

And scarlet seas that bleed the frozen shores?

Will their God of bridled love

Assuage our rule from planes above

Or shrink in fear from chaos roused for war?

War!

Wrest askew the nails

That have held you, lurking deep

September prayers are waning

Burn the shrines of fettered sheep

Spearhead the insurrection

Of a world that seeks no end

We are what we were, what we shall be, again

Again

Appear;

draped in terror

To the comfort of your kin

Stain the milky sunset red

And let the others in

Summer’s dying…

Door scherpe wolken van zomervliegen

De tuin zwelt op met duizend wijzers

Voor altijd geslingerd naar hemelse dromen

Klauwen aan het graf van de dode Nazarener

Ik zie de storm naderen

De duisternis roept mijn naam

De bomen worden onrustig

Ze voelen de seizoensverandering

Hun fruit is verrot

Een keer verboden en gedoemd om te sterven

De draad van het leven is doorgesneden

Op de rand van het paradijs

Grijnzende winden van haat ontvouwden zich

Torens hoog die de zon vasthouden

Klauwen strekken zich uit onder haar sluier

Reclamatie, onze tijd is gekomen

De herfst spreidt zijn gouden vleugels

En legt het pad voor degenen die ongezien zijn

Een verward web van kwaad gesponnen eindelijk

Winterkuit van onvruchtbare dijen

Om zich opnieuw aan te kleden, om de blinden te doden

En gooi de teugels ongebonden de lucht in

Ze bidden tot de volle maan opkomt

Diana beweegt met zo'n oneindige gratie

Alleen verpakt in een deken van het vallen van de avond

Hoeveel geheimen kunnen ze van je gezicht aflezen?

Zullen ze weten van majesteit?

Van schoonheid vastgehouden in een droomdoodse slaap

En scharlaken zeeën die de bevroren kusten doen bloeden?

Zal hun God van beteugelde liefde?

Verzacht onze heerschappij van vliegtuigen hierboven

Of krimpen in angst voor chaos die wordt opgewekt voor oorlog?

Oorlog!

Wrest scheef de nagels

Die je hebben vastgehouden, op de loer liggen

Septembergebeden nemen af

Verbrand de heiligdommen van geketende schapen

Speer de opstand

Van een wereld die geen einde zoekt

We zijn wat we waren, wat we zullen zijn, nogmaals

Nog een keer

Tevoorschijn komen;

gedrapeerd in angst

Voor het comfort van uw verwanten

Vlek de melkachtige zonsondergang rood

En laat de anderen binnen

De zomer sterft…