Retreat Of The Sacred Heart - Cradle Of Filth

She slept in ecstasy

In hands that fanned her wildest fantasies

Freed from Christ’s frigid regime

And rigid nails…

She was first in church

To lick her lips and self-debased

Each waking second felt like heaven

In the scarlet One’s embrace

And at last, clear memories, aghast

Relinquished their control

All things held dear to the wretched past

Coalesced within her soul

Madness crept into her sight

Though her sinful gaint

Spoke of nothing to the contrary

Once dulled eyes leaped alive with life

Her piece of broken mirror

Barely recognised

The worm was turning

For here sat grinning Victoria

Who, no three weeks ago

Was flogged red to euphoria

For her dour love of God

And the ardour of his crows

Cold cloisters kept the dead apart

At the Retreat of the Sacred Heart

She stepped in ecstasy

Neath skies that plied her wildest fantasies

Freed into love’s reacquainted dream

And sudden gales…

Night grew sultry late September

A man came from the village

Through the woods

To help with harvest

She was burning like the fields

All her vows lay unfulfilled

His name was Isaac, silent, blessed

A mute whose tongue impressed her lately

But now red skies darken

The rooks lament

Windswept maelstroms harken

The approach of Lilith’s nightmare kingdom

The woman in her astral dreams

Became more vivid, livid, obscene

Scatted on the throne of onyx blasphemies

Emanating raw desire and the surging urge to scream

Darkness crept into her face

She stood erect

And spoke of riches and their whereabouts

Finding in Isaac the need to place

A hidden Templar necklace lest the month run out

For now stormed the vainglorious

In her palace of mass delight

Her power dawned victorious

Victoria the key, her mind unfastened

By flights of morbid fancy

Psychomancy, rites of ancient wrong

Sweet seductions, peaked eruptions

Spiking through impatient song

Cold cloister kept the dead apart

At The Retreat of the Sacred Heart

The gate to hell was forced apart

At The Retreat of the Sacred Heart

Ze sliep in extase

In handen die haar wildste fantasieën aanwakkerden

Bevrijd van het ijskoude regime van Christus

En stijve nagels...

Ze was de eerste in de kerk

Om haar lippen te likken en zichzelf te vernederen

Elke wakkere seconde voelde als de hemel

In de omhelzing van de scharlaken

En eindelijk, duidelijke herinneringen, ontzet

afstand gedaan van hun controle

Alle dingen die het ellendige verleden dierbaar waren

Samengesmolten in haar ziel

Waanzin kroop in haar zicht

Hoewel haar zondige winst

Sprak van niets in tegendeel

Eens doffe ogen sprongen levend van leven

Haar stuk gebroken spiegel

Nauwelijks herkend

De worm draaide

Want hier zat Victoria te grijnzen

Wie, nee drie weken geleden

Werd rood gegeseld tot euforie

Voor haar harde liefde voor God

En het enthousiasme van zijn kraaien

Koude kloosters hielden de doden uit elkaar

Bij de retraite van het Heilig Hart

Ze stapte in extase

Neath luchten die haar wildste fantasieën vervulden

Bevrijd in de hernieuwde droom van liefde

En plotselinge stormen...

De nacht werd zwoel eind september

Er kwam een ​​man uit het dorp

Door de bossen

Om te helpen bij de oogst

Ze brandde als de velden

Al haar geloften lagen onvervuld

Zijn naam was Isaac, stil, gezegend

Een stomme wiens tong de laatste tijd indruk op haar maakte

Maar nu wordt de rode lucht donker

De torens klagen

Winderige maalstromen horen

De nadering van Liliths nachtmerriekoninkrijk

De vrouw in haar astrale dromen

Werd levendiger, razend, obsceen

Scatted op de troon van onyx godslasteringen

Uitstralend rauw verlangen en de stijgende drang om te schreeuwen

Duisternis kroop in haar gezicht

Ze stond rechtop

En sprak over rijkdom en hun verblijfplaats

Vinden in Isaac de behoefte om te plaatsen

Een verborgen Tempeliersketting, voor het geval de maand om is

Voor nu bestormde de ijdele

In haar paleis van massale verrukking

Haar kracht daagde zegevierend

Victoria de sleutel, haar geest los

Door vluchten van morbide fantasie

Psychomanie, riten van oud onrecht

Zoete verleidingen, uitbarstingen met pieken

Door ongeduldige song heen spieken

Koud klooster hield de doden apart

Bij de retraite van het Heilig Hart

De poort naar de hel werd uit elkaar geduwd

Bij de retraite van het Heilig Hart