Illicitus - Cradle Of Filth

Forlornucopial the wealth of misery

And favoured haunts of sorrow hold no lure

Deep swathes of gloom

That once cocooned me in dark livery

Now clothed me in suits ill-borrowed from the pure

Alas it’s true

The beast you knew

Found breath anew

In the heartstrings of love’s assassin

She was a huntress

And an alabaster bride

A Venus not averse to taking sides

And in all my centuries

Bar Carmilla in cerise

Never had I fallen save for foolish pride

As we walked, our affrighted lanterns

Fed the lengthy shadows with their tallow lullabies

The fragrant night air chilled by sighted phantoms

Clouds drew cobweb threads across a sallow moonrise

Illicitus

So capricious

Superstitious to the point of philistine

The glue of secrecy grew paper thin

Her beauty so delicious

In the realm of the divine

The cross about her throat gave up to sin

In expectation

Her lips to find

The crates were blazing in my stone cold cellars

That traitor love

Once it’s spell ran headlong through my veins

Now I felt it roar again

Like an urge for murder

… Her kiss

The paradigm of bliss

Hot whispers on the wind

In swanlike curves I graced salvation

Amidst both world I promised her

Eternity would be beautiful

Yet on the cusp

I still not truly dared

Her eyes plied hard a burning will

Beseeching on her knees

Like Salome unfulfilled

I hung between two thieves

Guilt and spilt desire

Until that flame became a fire

All consuming

With strength renewed

I turned again

Death all lit up by my perfect victim

And she grew

The scourge of men

They hissed her name in perverted dictum

Now we walk, our cavorting auras

Feed the lengthy shadows with their sullen lullabies

The fragrant night air filled with haunting chorus

Clouds draw cobweb threads across a bloodied moonrise

Illicitus

Illicit

Us

Forlornucopial de rijkdom van ellende

En favoriete trefpunten van verdriet houden geen lokmiddel

Diepe delen van somberheid

Dat heeft me ooit omhuld in een donkere kleurstelling

Nu gekleed me in pakken die slecht geleend zijn van de pure

Helaas is het waar

Het beest dat je kende

Weer op adem gekomen

In de harten van de moordenaar van de liefde

Ze was een jageres

En een albasten bruid

Een Venus die niet vies is van partij kiezen

En in al mijn eeuwen

Bar Carmilla in cerise

Nooit was ik gevallen, behalve door dwaze trots

Terwijl we liepen, onze bange lantaarns

Voed de lange schaduwen met hun talg slaapliedjes

De geurige nachtlucht gekoeld door ziende spoken

Wolken trokken spinnenwebdraden over een vale maansopgang

Illegus

Zo grillig

Bijgelovig tot op het punt van filistijn

De lijm van geheimhouding werd flinterdun

Haar schoonheid zo heerlijk

In het rijk van het goddelijke

Het kruis om haar keel gaf de zonde op

Naar verwachting

Haar lippen om te vinden

De kratten brandden in mijn steenkoude kelders

Die verraderliefde

Zodra de betovering door mijn aderen stroomde

Nu voelde ik het weer brullen

Zoals een drang naar moord

... Haar kus

Het paradigma van gelukzaligheid

Heet gefluister op de wind

In zwanenachtige rondingen heb ik verlossing gesmaakt

Temidden van beide werelden heb ik haar beloofd

De eeuwigheid zou mooi zijn

Toch op het punt

Ik durfde nog steeds niet echt

Haar ogen plooiden hard een brandende wil

Op haar knieën smekend

Zoals Salome onvervuld

Ik hing tussen twee dieven in

Schuld en gemorst verlangen

Tot die vlam een ​​vuur werd

alle consumeren

Met hernieuwde kracht

Ik draaide me weer om

De dood verlicht door mijn perfecte slachtoffer

En ze groeide

De plaag van mannen

Ze sisten haar naam in een perverse uitspraak

Nu lopen we, onze spetterende aura's

Voed de lange schaduwen met hun norse slaapliedjes

De geurige nachtlucht gevuld met angstaanjagend refrein

Wolken trekken spinnenwebdraden over een bloedige maansopgang

Illegus

Onwettig

Ons