Frost on Her Pillow - Cradle Of Filth

Facedown I sprawl in the forest’s cathedral

Where she lies in thrall

To a slippery coffin

I first saw her grin in this graven lair

My heart starting to canter

Snow white skin and raven hair

Lips full red as a blood decanter

But hatred hunted there

In tyranny’s mirror

The magickal rites

Turned with jealousy

On a young reflection

Back then Spring’s breeze sweetened the night

Now the evenings are longing

Shadows delight

And frost on her pillow

Glitters by the moonlight

Months saw me lost to her elegant, decadent ways

This past midnight Cinderella

With a smile like the winter sun

On a misty day

And star-grazing eyes raising cappellas

But poison stunted there

Seven trees weaving

Arbour on nights

Spent in ecstasy

Neath their woodland awning

She fell foul to witchcraft’s designs

A weeping willow

Wicked willed to sleep

There’s frost on her pillow

At the cost of mourning

Now the lands fall gray, Devils revel and obey

A cruel beauty drifted from a dark novella

The Queen of hearts tarred

By the cards she’s swift to play

In turrets over all, where angels smell her ways

Our fairytale is over

My love lies dead

The kingdom writhes in a bed of dementia

Misadventure strides instead

A sore, wilde picture like Dorian Gray

Pressed against the glass in pain

One final graven kiss to say

My love I will avenge

Those fleeting hours flowers bloomed

Beneath the tree-enstrangled moon

Why did you have to leave so soon

My illuminary friend?

But hatred hunted there

In tyranny’s mirror

That justified spite

Turned armageddon

On a stunned reflection

Back then Hell’s freeze strangled the night

Summer is coming

New flames ignite

And frost on her pillow

Is lost to morning light

Met mijn gezicht naar beneden spreid ik me uit in de kathedraal van het bos

Waar ze in de ban ligt

Naar een gladde doodskist

Ik zag haar voor het eerst grijnzen in dit gesneden hol

Mijn hart begint te galopperen

Sneeuwwitte huid en ravenhaar

Lippen vol rood als een bloedkaraf

Maar haat jaagde daar

In de spiegel van tirannie

De magische riten

Draaide van jaloezie

Op een jonge reflectie

Destijds verzachtte de lentebries de nacht

Nu verlangen de avonden naar

Schaduwen verrukking

En ijs op haar kussen

Glitters bij het maanlicht

Maanden zag ik me verloren aan haar elegante, decadente manieren

Afgelopen middernacht Assepoester

Met een glimlach als de winterzon

Op een mistige dag

En sterren grazende ogen die cappellas opheffen

Maar het gif bleef daar achter

Zeven bomen weven

Prieel op avonden

In extase doorgebracht

Neath hun bos luifel

Ze viel in strijd met de ontwerpen van hekserij

Een treurwilg

Slecht gewild om te slapen

Er ligt rijp op haar kussen

Ten koste van rouw

Nu vallen de landen grijs, Duivels genieten en gehoorzamen

Een wrede schoonheid dreef uit een donkere novelle

De hartenkoningin geteerd

Volgens de kaarten is ze snel om te spelen

In torentjes over alles, waar engelen haar wegen ruiken

Ons sprookje is voorbij

Mijn liefde is dood

Het koninkrijk kronkelt in een bed van dementie

Tegenspoed schrijdt in plaats daarvan voort

Een pijnlijke, wilde foto zoals Dorian Gray

Van pijn tegen het glas gedrukt

Nog een laatste gesneden kus om te zeggen

Mijn liefde die ik zal wreken

Die vluchtige uren bloemen bloeiden

Onder de door bomen verstrikte maan

Waarom moest je zo snel vertrekken?

Mijn verlichte vriend?

Maar haat jaagde daar

In de spiegel van tirannie

Dat gerechtvaardigde wrok

Armageddon geworden

Op een verbijsterde reflectie

Toen wurgde de bevriezing van de hel de nacht

De zomer komt eraan

Nieuwe vlammen ontsteken

En ijs op haar kussen

Gaat verloren door het ochtendlicht