Darkness Incarnate - Cradle Of Filth

'Something thicker than despair

Rides upon the midnight air

The smell of blood, the taste of prey

We spy you hiding Gilles de Rais'

Under August swelter, after banquet and soiree

When spiced wine and song have further heated veins

To the ninth degree as tenacula hold another body in their sway

Gilles retires from the grasping fires that will ashen the remains

Darkness incarnate

Demons in his semen that once clung about the throats

Of children dragged from cellars to his rooms

Now permeate the castle, all who sleep dream of the goat

That dark eclectic harbinger of doom

Nightingales sang of tragedy

Whispers were made of blasphemy

Vain, insane, this brute aloof

Drew tainted veils over bitter truth

The stairs ran helterskelter

His bedchamber besieged

By phantoms who sheltered in it’s furs, remorse

They sought to overwhelm him like a lantern of disease that shone on rotten

faces of those murdered out in force

Darkness incarnate

Fleeing ghosts so indisposed to his Satanic love

Of children dragged from cellars to his feast

He rose, a carnal wind opposed to those that sat above

Tearing out into the forest like a beast

The night wind sang of tragedy

Whispers were made of blasphemy

Vain, insane, this brute aloof

Drew painted sails over naked truth

Madness clouded everything like a lycanthropic shroud

And through it’s ghastly lineaments he saw

The trees become obscenities

Semen drip from every bough

As if he rooted Nature like a whore

Dryads tongued under skirts of leaves

Surrendering branches that slenderly pleased

The mocking orifices and the forest on her knees

Then once besotted, knotted trunks now grew

Rotten, venereal, cancerous, blue

The clotting of his heart to a rank cantankerous tune

Death is only a matter of a little pain

Beneath the sallow moonlight in a wonderland of pain

Gilles fled back through the castle, terrified and drained

He sought his deep red velvet bed and the sleep it preordained

Exhausted, forced into the dead, the creep of nightmares came again

Sadness clouded everything like a lycanthropic shroud

And through it’s ghastly lineaments he saw

Hundreds of slain children, some came crawling disemboweled

To where he stretched out howling on all fours

Corpses tore at his legs and knees

As he clawed to the cross begging reprieve from a Lord that soared above the

awful scene

He sobbed and wept, no voice was left

To scream, the dream was not drubbed yet

He heard the horrors hiss beside him, 'Herod, you’ll regret…'

'Who hears the tears of nightfall?

Who steers the spears so spiteful?'

Oh my dearest angels

Go pray to God for me

'Iets dikker dan wanhoop'

Ritten op de middernachtlucht

De geur van bloed, de smaak van prooi

We bespioneren je terwijl je Gilles de Rais verbergt

Onder broeierige augustus, na banket en soiree

Wanneer gekruide wijn en zang verder verwarmde aderen hebben

Tot de negende graad als tenacula een ander lichaam in hun greep houden

Gilles trekt zich terug uit de grijpende vuren die de overblijfselen zullen verassen

geïncarneerde duisternis

Demonen in zijn sperma dat ooit om de kelen hing

Van kinderen die uit kelders naar zijn kamers worden gesleept

Doordring nu het kasteel, iedereen die slaapt droomt van de geit

Die donkere eclectische voorbode van onheil

Nachtegalen zongen van tragedie

Gefluister was gemaakt van godslastering

IJdel, krankzinnig, deze bruut afstandelijk

Trok bedorven sluiers over de bittere waarheid

De trap liep helterskelter

Zijn slaapkamer belegerd

Door fantomen die zich schuilhielden in hun vacht, wroeging

Ze probeerden hem te overweldigen als een lantaarn van ziekte die op rotte scheen

gezichten van de vermoorden in kracht

geïncarneerde duisternis

Op de vlucht voor geesten die zo onaangenaam zijn voor zijn satanische liefde

Van kinderen die uit kelders naar zijn feest worden gesleept

Hij stond op, een vleselijke wind tegengesteld aan degenen die boven zaten

Als een beest het bos in scheuren

De nachtwind zong van tragedie

Gefluister was gemaakt van godslastering

IJdel, krankzinnig, deze bruut afstandelijk

Drew schilderde zeilen over naakte waarheid

Waanzin vertroebelde alles als een lycantropische lijkwade

En door zijn afschuwelijke gelaatstrekken zag hij

De bomen worden obsceniteiten

Sperma druipt van elke tak

Alsof hij de natuur als een hoer heeft geworteld

Dryaden tongen onder rokken van bladeren

Takken overgeven die slank blij zijn

De spottende openingen en het bos op haar knieën

Toen eens verdwaalde, geknoopte stammen groeiden nu

Rot, geslachtsrijp, kankerachtig, blauw

Het stollen van zijn hart op een chagrijnige chagrijnige melodie

De dood is slechts een kwestie van een beetje pijn

Onder het vale maanlicht in een wonderland van pijn

Gilles vluchtte terug door het kasteel, doodsbang en leeggelopen

Hij zocht zijn dieprode fluwelen bed en de slaap die het voorbestemd had

Uitgeput, gedwongen in de dood, kwam de griezel van nachtmerries weer

Verdriet vertroebelde alles als een lycantropische lijkwade

En door zijn afschuwelijke gelaatstrekken zag hij

Honderden vermoorde kinderen, sommigen kwamen zonder ingewanden kruipen

Naar waar hij zich huilend op handen en voeten uitstrekte

Lijken scheurden aan zijn benen en knieën

Terwijl hij aan het kruis klauwde, smekend om uitstel van een Heer die boven de

vreselijke scène

Hij snikte en huilde, er was geen stem meer over

Om te schreeuwen, de droom was nog niet bezworen

Hij hoorde de verschrikkingen naast hem sissen: 'Herodes, je zult er spijt van krijgen...'

'Wie hoort de tranen van het vallen van de avond?

Wie stuurt de speren zo hatelijk?'

Oh mijn liefste engelen

Ga voor mij tot God bidden