Achingly Beautiful - Cradle Of Filth

The beast in the clouds had swallowed the moon

A silverback thundering across the cosmos

In silence now stars followed her tune

Winking from existence on the brink of chaos

I penned an open sonnet, to the pearly gates ablaze

As I gazed upon this angel intoxicating everything

The ball became her court, her presence there electrifying

Candelabra fought, to tear themselves away

She was a flame, divine

My pathic call of duty, irrefutable

Her eyes they paralyzed me, froze the flow of time

A glimpse so achingly beautiful

Fleeing from the manor in the manner of this crime

We sheltered from the pelting, helter-skelter of the skies

In the Greek gazebo, speaking tragedian rhyme

Death would never settle, for one petal at a time

He would pluck

Lo, this malleus eve, is heaving to the pulse of souls

She was the game, sublime

A Knight takes Queen in ruby, Indisputable

Then her eyes, they paralyzed me for a second time

A glimpse so achingly beautiful

Drinking in her flora this Aurora to the storm

I was burning in the furnace of a love that went to war

With ravenous desire, fires lit the heavens for

Caressing in the rainfall, a less painful metaphor

For this hunger

On marbled tomb

Breathless, cocooned

A long red dress shrouds, like Ophelia, this Goddess

Mourning then crawls

Black velvet palled

To pass fervent lips, betwixt her deliciousness

Miserere Mei Diva

Forgive me forever my bride

But a gift was delivered, however perverse

On that night you exquisitely died

(Seraphina rise)

Arcane perfection, her legend was etched

(To queen demon revised)

A fell resurrection, unparalleled in this world or next

Awaken, forsaken, by others so taken as prey

Now you shall stand in the grandeur of love

A wonderland in which to play

The beast in the clouds spat back the moon

And arrayed in a crown of glittering cobwebs

She slid to her feet like a prophet of doom

Born to immortal darkness as mortality slipped away

She was a flame, divine

My gnathic call of duty, irrefutable

Her eyes imparadised me with their wicked shine

A glimpse so achingly beautiful

Now she stirs the night just like the perfect Lorelei

As she spurs the dark horse foaming in my soul

Death is fleet, sweet, oft discreet, the beast in beauty’s mask

Her skies, bediademed, complete, now freed of days grown overcast

Het beest in de wolken had de maan opgeslokt

Een zilverrug die door de kosmos dendert

Nu in stilte volgden sterren haar deuntje

Knipogend van het bestaan ​​op de rand van chaos

Ik schreef een open sonnet, naar de parelwitte poorten in vuur en vlam

Terwijl ik staarde naar deze engel die alles bedwelmde

De bal werd haar veld, haar aanwezigheid daar opwindend

Kandelaar vochten, om zichzelf weg te scheuren

Ze was een vlam, goddelijk

Mijn pathetische plichtsbesef, onweerlegbaar

Haar ogen verlamden me, bevroor de stroom van de tijd

Een glimp zo pijnlijk mooi

Op de vlucht voor het landhuis op de manier van deze misdaad

We beschutten tegen de bekogelende, helter-skelter van de lucht

In het Griekse tuinhuisje, spreekrijm uit een tragedie

De dood zou nooit tot rust komen, voor één bloemblaadje tegelijk

Hij zou plukken

Zie, deze malleusavond, gaat naar de pols van zielen

Ze was het spel, subliem

Een ridder neemt koningin in robijn, onbetwistbaar

Toen verlamden haar ogen me voor een tweede keer

Een glimp zo pijnlijk mooi

Drinkend in haar flora deze Aurora tot de storm

Ik brandde in de oven van een liefde die ten strijde trok

Met vraatzuchtig verlangen verlichtten vuren de hemel voor

Strelen in de regen, een minder pijnlijke metafoor

voor deze honger

Op marmeren tombe

Ademloos, in een cocon

Een lange rode jurk omhult, zoals Ophelia, deze Godin

Rouw dan kruipt

Zwart fluweel gebleekt

Om vurige lippen te passeren, tussen haar verrukkingen

Miserere Mei Diva

Vergeef me voor altijd mijn bruid

Maar er werd een cadeau bezorgd, hoe pervers ook

Op die avond stierf je prachtig

(Seraphina opkomst)

Arcane perfectie, haar legende was geëtst

(naar koningin demon herzien)

Een gevallen opstanding, ongeëvenaard in deze wereld of de volgende

Ontwaken, verlaten, door anderen zo genomen als prooi

Nu zul je in de grootsheid van liefde staan

Een wonderland om in te spelen

Het beest in de wolken spuugde de maan terug

En gerangschikt in een kroon van glinsterende spinnenwebben

Ze gleed overeind als een onheilsprofeet

Geboren in onsterfelijke duisternis toen de sterfelijkheid weggleed

Ze was een vlam, goddelijk

Mijn gnathische plicht, onweerlegbaar

Haar ogen maakten me tot een paradijs met hun slechte glans

Een glimp zo pijnlijk mooi

Nu roert ze de nacht door, net als de perfecte Lorelei

Terwijl ze het donkere paard aanspoort dat schuimt in mijn ziel

De dood is vlot, lief, vaak discreet, het beest in schoonheidsmasker

Haar luchten, met een diadeem bedekt, compleet, nu verlost van de bewolkte dagen