Un Beau Jour Pour Mourir - Coralie Clement

J’ai l’air absente, tout ça ne me tourmente guère

Puisque je m’en fiche, sainte providence a toujours de l’avance

Alors, dans la ville en friche, j’erre à la menthe, au déca, décadente

J’espère bien devenir riche et me plaire dans la détente

Sans plafonnier d’amiante, naguère

Comme un pauvre derviche, je tournais sur moi-même

Ne pas fermer la porte, ne pas chercher à fuir

Aujourd’hui est, en sorte, un beau jour pour mourir

L’air d’une idiote, pourtant, je n’suis pas sotte

Mais j’aime à vous décevoir car, peu importe

Si je n’ai nulle escorte, j’opère du Trône à la Foire

Je prends la fuite, escaliers mécaniques, imper et lunettes noires

Sans rancœur artificielle, car j’ai vu le beau ciel noir

Comme un triste derviche, tournoyer sur lui-même

Ne pas faire de manière et me laisser venir

C’est, il n’y a rien à faire, un beau jour pour mourir

Un beau jour pour mourir

J’ai le syndrome de la vie monochrome, à l’aise dans ma paire de Clarks

J’ai joué mon rôle, j’ai cherché ton épaule de Fez à la Contrescarpe

En tournant sur moi-même, j’ai continué quand même

En tournant sur moi-même, les gens s’en foutent

Ik lijk afwezig, dit alles kwelt me ​​niet veel

Aangezien het mij niet kan schelen, is de heilige voorzienigheid altijd vooruit

Dus in de woestenij dwaal ik munt, cafeïnevrij, decadent

Ik hoop rijk te worden en te genieten van de ontspanning

Zonder asbestplafond, voorheen

Als een arme derwisj draaide ik rond

Sluit de deur niet, probeer niet te ontsnappen

Vandaag is een goede dag om te sterven

De air van een idioot, maar ik ben niet dom

Maar ik vind het leuk om je teleur te stellen, want het maakt niet uit

Als ik geen escorte heb, opereer ik van de Troon tot aan de Markt

Ik ben op de vlucht, roltrappen, regenjas en donkere bril

Zonder kunstmatige wrok, want ik zag de prachtige zwarte lucht

Als een droevige derwisj, die ronddraait

Maak geen weg en laat me komen

Het is, er is niets te doen, een goede dag om te sterven

Een goede dag om te sterven

Ik heb het monochrome levenssyndroom, comfortabel in mijn paar Clarks

Ik speelde mijn rol, ik zocht je schouder van Fez tot de Countercarp

Ronddraaiend ging ik toch door

Ronddraaien, het maakt de mensen niet uit