L'impasse - Coralie Clement

Et je reste là à t’attendre, comme chaque fois

Toi, tu n’en sais rien, tu fais comme si j'étais loin

Comme si la frontière entre le rien et le rien

Si ténue naguère, aujourd’hui, se passait bien

Et même si le temps passe, et même si j’attends, lasse

Je manque de place, que veux-tu que j’y fasse?

J’entends les bris de glace, j’ai perdu la face, j’ai perdu ta trace

J’ai quitté l’enfance mais j’ai gardé l’indolence

De toute évidence, plus j’en pars, et plus j’y pense

Et même si le temps passe, et même si le vent glace

Je reste de face, voudrais-tu que j’y reste

En sanglots dans ta veste?

Va niquer ta race, j’ai perdu ta trace

Et même si mon cœur lâche, et même si tu es un lâche

Je reste de glace, que veux-tu que j’y fasse

Du fin fond de l’impasse?

J’ai perdu la face, j’ai perdu ta trace

En ik blijf hier op je wachten, zoals altijd

Je weet het niet, je doet alsof ik ver weg ben

Alsof de grens tussen niets en niets

Zo vaag ooit, vandaag ging goed

En zelfs als de tijd verstrijkt, en zelfs als ik wacht, moe

Ik heb bijna geen ruimte meer, wat wil je dat ik doe?

Ik hoor het ijs breken, ik verloor mijn gezicht, ik verloor je uit het oog

Ik verliet de kindertijd, maar ik bleef traag

Het is duidelijk dat hoe meer ik vertrek, hoe meer ik erover nadenk

En zelfs als de tijd verstrijkt, en zelfs als de wind bevriest

Ik blijf vooraan, wil je dat ik daar blijf?

Snikkend in je jas?

Ga je race neuken, ik ben je uit het oog verloren

En zelfs als mijn hart het begeeft, en zelfs als je een lafaard bent

Ik blijf bevroren, wat wil je dat ik eraan doe?

Van de bodem van de impasse?

Ik verloor mijn gezicht, ik verloor je uit het oog