Ces Matins D'été - Coralie Clement

Et si par hasard

Tu me rencontres

Juste au coin d’une rue

A peine émue

Et si par hasard

Tu te rends compte

Que je ne serai plus

Qu’une inconnue

Je saurais parler

De ces chemins de pierre

DEs feux de cheminée

Des oiseaux sur la mer

Des symphonies inachevées

Des quatre mains

De ces matins d'été

Si le vent nous pousse

A la rencontre

De ce temps suspendu

Et qui n’est plus

Suffit-il de retarder

Nos montres

Pour que nos pas perdus

Dans cette rue

Nous ramènent peu à peu

Sur ces chemins de pierre

Au temps des chats perchés

Des jeux dans la clairière

Des symphonies inachevées

Des quatre mains

De ces matins d'été

Wat als bij toeval?

Jij ontmoet mij

Net om de hoek

nauwelijks bewogen

Wat als bij toeval?

Jij realiseert

Dat ik niet meer zal zijn

dat een vreemdeling

ik zou kunnen praten

Van deze stenen paden

Haarden

Vogels op zee

onvoltooide symfonieën

Met vier handen

Van die zomerochtenden

Als de wind ons waait

Naar de vergadering

Van deze opgeschorte tijd

En wie is er niet meer?

Is het genoeg om uit te stellen?

Onze horloges

Zodat onze verloren stappen

In deze straat

Breng ons langzaam terug

Op deze stenen paden

In de tijd van neergestreken katten

Spelen op de open plek

onvoltooide symfonieën

Met vier handen

Van die zomerochtenden