Dark Roots - Convictions

I just need a moment to myself.

I’ve been writing open letters in a life of writer’s block.

Make me see.

Make me feel.

A cage or a coma, the pen and ink is therapy.

I counted every single sign You revealed to me.

His presence is near but it’s myself I fear.

It’s myself I fear.

Page after page, line after line,

I’m running out of things to say.

I’m running out of time.

My hands keep on writing but nothing makes any sense.

Any sense.

These words on paper, they’ve all been said before.

Speak through me.

I’ll trust You like a torch.

Now watch me burn.

Now watch me burn.

Now watch me burn.

As patience and the pendulum fought through the night,

My frustration buries me.

Page after page, line after line,

I’m running out of things to say.

I’m running out of time.

My hands keep on writing but nothing makes any sense.

Any sense.

The words keep on coming but everything seems to blend.

Seems to blend.

I’ve tried so hard to write about being real,

That I think I’ve forgotten how to feel.

Prisoner.

Prisoner.

Captive by words I can’t write.

Prisoner.

Prisoner.

Shepard me with Your light.

If I’m being honest, it’s hard to be honest with You.

I’ll be transparent, but it’s so hard to follow through.

If I write down my darkest desires,

If I reveal the things my mind conspires,

Would You still love me?

Would You still love me?

I’ll open up like a worn out old book.

I’ll open up with feelings I overlook.

Would You still love me?

Would You still love me?

Ik heb even een moment voor mezelf nodig.

Ik heb open brieven geschreven in een leven van writer's block.

Laat me zien.

Laat me voelen.

Een kooi of een coma, pen en inkt zijn therapie.

Ik telde elk teken dat U aan mij onthulde.

Zijn aanwezigheid is dichtbij, maar ik ben bang voor mezelf.

Ik ben bang voor mezelf.

Pagina na pagina, regel na regel,

Ik heb bijna geen dingen meer te zeggen.

Ik heb bijna geen tijd meer.

Mijn handen blijven schrijven, maar niets slaat nergens op.

Enige zin.

Deze woorden op papier zijn allemaal al eens eerder gezegd.

Spreek via mij.

Ik vertrouw je als een fakkel.

Kijk hoe ik brand.

Kijk hoe ik brand.

Kijk hoe ik brand.

Terwijl geduld en de slinger door de nacht vochten,

Mijn frustratie begraaft me.

Pagina na pagina, regel na regel,

Ik heb bijna geen dingen meer te zeggen.

Ik heb bijna geen tijd meer.

Mijn handen blijven schrijven, maar niets slaat nergens op.

Enige zin.

De woorden blijven komen, maar alles lijkt door elkaar te lopen.

Lijkt te mengen.

Ik heb zo hard geprobeerd te schrijven over echt zijn,

Dat ik denk dat ik vergeten ben hoe ik me moet voelen.

Gevangene.

Gevangene.

Gevangen door woorden die ik niet kan schrijven.

Gevangene.

Gevangene.

Bescherm mij met Uw licht.

Als ik eerlijk ben, is het moeilijk om eerlijk tegen U te zijn.

Ik zal transparant zijn, maar het is zo moeilijk om te volgen.

Als ik mijn donkerste verlangens opschrijf,

Als ik de dingen onthul die mijn geest samenspant,

Zou je nog steeds van me houden?

Zou je nog steeds van me houden?

Ik ga open als een versleten oud boek.

Ik zal openstaan ​​met gevoelens die ik over het hoofd zie.

Zou je nog steeds van me houden?

Zou je nog steeds van me houden?