Someday Soon - Conflict

Someday soon we’ll take vacations on the moon.

Someday soon we’ll build great cities under water.

Someday son we’ll create the ultimate human being.

Someday soon you won’t believe in what you’re seeing.

And yet they can’t find a cure for a common cold,

But they can reconstruct a face,

Back to the young from the old.

The cancer spreads, the AIDS develops in it’s victims,

Science counts the cost in lives,

The cause and not the cure succeeds.

A child fights for life, in a state of confucion.

Dragged up in a cesspit full of class’A’illusions.

The progress chart monitors, brilliant achievemets.

It’s a world where technology easily outweighs bereavement.

The market remains flooded with drugs that only suppress,

Twenty types that all do the same thing,

Profit and screw all the rest.

Who drop dead in the queue, to receive operations,

As the government reveal their new million pound sensation.

Dancing at the policemen’s ball again,

We sing our songs of disgust,

But they don’t hear a thing with heads held up high

They raise a toast to progression, and a record breaking

Turnover tenth year in succession.

There stands a woman she has no face.

Her baby cries out dying arms outstretched for embrace.

They have no stake in the society that demands their respect.

A world with any hope is all they can expect.

Binnenkort gaan we op vakantie op de maan.

Ooit zullen we grote steden onder water bouwen.

Op een dag, zoon, zullen we de ultieme mens creëren.

Binnenkort geloof je niet meer in wat je ziet.

En toch kunnen ze geen remedie vinden voor een verkoudheid,

Maar ze kunnen een gezicht reconstrueren,

Terug naar jong van oud.

De kanker verspreidt zich, de aids ontwikkelt zich in zijn slachtoffers,

Wetenschap telt de kosten in levens,

De oorzaak en niet de remedie slaagt.

Een kind vecht voor het leven, in een staat van verwarring.

Meegesleurd in een beerput vol klasse A-illusies.

De voortgangsgrafiek bewaakt, briljante prestaties.

Het is een wereld waar technologie gemakkelijk opweegt tegen verlies.

De markt blijft overspoeld met medicijnen die alleen onderdrukken,

Twintig soorten die allemaal hetzelfde doen,

Profiteer en schroef al de rest.

Die dood neervallen in de rij om bewerkingen te ontvangen,

Terwijl de regering hun nieuwe miljoen pond-sensatie onthult.

Weer dansen op het politiebal,

We zingen onze liedjes van walging,

Maar ze horen niets met opgeheven hoofd

Ze brengen een toast uit op de vooruitgang en breken een record!

Omzet tiende jaar op rij.

Daar staat een vrouw die geen gezicht heeft.

Haar baby schreeuwt stervende armen uit om omhelzing.

Ze hebben geen aandeel in de samenleving die hun respect opeist.

Een wereld met enige hoop is alles wat ze kunnen verwachten.