The Sea Priestess - Coil

On the sea coast of Tibet

Egyptian Aztecs are arriving from Norway

They’ve been varnishing the woodwork for forty-three centuries

Here, Nature is naked, her acrobats bathed in blood

There’s a beast of prey on the threshold of pleasure

And the giantess, sea priestess, beckons the passers-by

«Do not lose sight of the sea.

Do not lose sight to the sea.»

Her wizened mouthpiece whistles with silver fishes

Swirls of spider-crabs crackle like Wimshurst mechanicals

All around her, jellies are diaphanous

After washing myself clean, I had breakfast with the sea priestess

Whose sibilant esses are escaping gas from the sea floor

The sea priestess lays on a bed of nails

Twenty-seven lead soldiers at her head

The sea priestess is escaping gas

The grass that grows is turned to gas

Gas fired from a gun, herbal hydrogen

If it goes any faster there’ll be an astral disaster

If it goes any faster there’ll be an astral disaster

We spent the rest of time

With furious faking of dreaming

Pissing tiny diamonds, and passing the time wondering

Whether we should walk down the same path

That had introduced us to the valley the day before

I was woken three times in the night

And asked to watch whales, listen for earthquakes in the sea

I had never seen such a strange sight before

Somehow I think the soft verges of insanity

At the hard shoulders of reality

Point past signs posted in the past sea

It’s probably a lack of poor visibility

And something special in the sand

And the essences the rocks on the seashore make

The men here are desiccated like mummies

Been out in the sun for thousands of years, walking along

The women stuff themselves full of collagen and other animal remains

I don’t think we’ll stay here long

As soon as the ships have been rebuilt, we’ll be out of here

Into the sun

Our ship was wrecked on the sea coast of Tibet

The first thing we saw were several Egyptian Aztecs arriving from Norway

Here all nature is naked

We watch acrobats bathing themselves in blood

And over the doorway is a beast of prey

Straddled on the threshold of pleasure

And a giantess, sea priestess, beckoning the passers-by

She implores them, «Do not lose sight of the sea.»

She says, «Do not lose sight to the sea.»

Aan de zeekust van Tibet

Egyptische Azteken komen uit Noorwegen

Ze vernissen het houtwerk al drieënveertig eeuwen

Hier is de natuur naakt, haar acrobaten badend in het bloed

Er staat een roofdier op de drempel van plezier

En de reuzin, zeepriesteres, wenkt de voorbijgangers

«Verlies de zee niet uit het oog.

Verlies de zee niet uit het oog.»

Haar verschrompelde mondstuk fluit met zilveren vissen

Wervelingen van spinkrabben knetteren als Wimshurst-mechanica

Overal om haar heen zijn gelei doorschijnend

Nadat ik mezelf schoon had gewassen, ontbeten ik met de zeepriesteres

Wiens sisklanken ontsnappen gas uit de zeebodem

De zeepriesteres ligt op een spijkerbed

Zevenentwintig leidende soldaten aan haar hoofd

De zeepriesteres ontsnapt aan gas

Het gras dat groeit, verandert in gas

Gasgestookt met een pistool, kruidenwaterstof

Als het sneller gaat, is er een astrale ramp

Als het sneller gaat, is er een astrale ramp

We brachten de rest van de tijd door

Met woedend vervalsen van dromen

Pissing van kleine diamanten, en de tijd verdrijven door je af te vragen

Of we hetzelfde pad moeten bewandelen

Dat had ons de dag ervoor kennis laten maken met de vallei

Ik werd 's nachts drie keer gewekt

En vroeg om walvissen te kijken, te luisteren naar aardbevingen in de zee

Ik had nog nooit zo'n vreemd gezicht gezien

Op de een of andere manier denk ik dat de zachte kanten van waanzin

Op de harde schouders van de realiteit

Wijs langs borden die in de afgelopen zee zijn geplaatst

Het is waarschijnlijk een gebrek aan slecht zicht

En iets speciaals in het zand

En de essenties die de rotsen aan de kust maken

De mannen hier zijn uitgedroogd als mummies

Duizenden jaren in de zon gestaan, wandelend

De vrouwen proppen zich vol met collageen en andere dierlijke resten

Ik denk niet dat we hier lang zullen blijven

Zodra de schepen zijn herbouwd, zijn we hier weg

In de zon

Ons schip verging op de zeekust van Tibet

Het eerste wat we zagen waren verschillende Egyptische Azteken die uit Noorwegen kwamen

Hier is de hele natuur naakt

We kijken naar acrobaten die zich in bloed baden

En boven de deuropening is een roofdier

Schrijlings op de drempel van plezier

En een reus, zeepriesteres, die de voorbijgangers wenkt

Ze smeekt hen: «Verlies de zee niet uit het oog.»

Ze zegt: "Verlies de zee niet uit het oog."