Солдат на привале - Чиж & Co

Серп и молот отправляется в зенит.

Ранний луч в пустом мозгу наводит грусть.

Матюгальник на березе голосит,

Как узбеков, латышей сплотила Русь.

Восстает из пепла выпимший народ.

Неформал скоблит от крови свой кистень,

А солдату на привале нет хлопот,

Лишь бы в баню запустили в женский день...

Вот крестьянин - тот в политике сильней!

Он в деревне хрен растит на всю страну,

Чтоб кормить колхозных уток и свиней

И сограждан, не поднявших целину.

Управители в Америку летят.

Чтоб оружие с лица Земли стереть,

А солдату на привале наплевать

Лишь бы прапора в лесу задрал медведь.

Зелень леса, неба синь, да красный флаг.

Черен волос, да всегда под кожей грусть.

Задолбали вихри яростных атак,

Вот бы армию по хатам возвернуть.

Так нет, найдем же, блин, куда ввести войска!

Вражьи кости нам как снег под каблуком!

А солдатика замучила тоска,

Он стрельнул себя и больше не при чем...

De hamer en sikkel worden naar het zenit gestuurd.

Een vroege straal in een leeg brein wekt verdriet op.

De matyugalnik op de berk zingt,

Net als de Oezbeken werden de Letten bijeengeroepen door Rusland.

Een dronken volk herrijst uit de as.

De informele schraapt zijn dorsvlegel uit het bloed,

Een soldaat die stilstaat heeft geen moeite,

Als ze maar het bad in gingen op Vrouwendag...

Hier is een boer - hij is sterker in de politiek!

Hij kweekt mierikswortel in het dorp voor het hele land,

Om collectieve boerderijeenden en varkens te voeren

En medeburgers die geen maagdelijke grond hebben verbouwd.

De heersers vliegen naar Amerika.

Om wapens van de aardbodem te wissen,

Een soldaat die stilstaat maakt het niet uit

Als de vlag in het bos maar door een beer werd opgetild.

Het groen van het bos, het blauw van de lucht en de rode vlag.

Zwart haar, maar altijd verdriet onder de huid.

Zadolbali wervelwinden van gewelddadige aanvallen,

Dat zou zijn om het leger terug te brengen naar de hutten.

Dus nee, we zullen verdomme vinden waar we troepen heen moeten sturen!

Vijandelijke botten zijn als sneeuw onder onze hiel!

En de soldaat werd gemarteld door melancholie,

Hij schoot zichzelf neer en niets meer...