Ma vie - Chimène Badi, Andrew Lloyd Webber

Minuit pas une âme à la ronde

La lune est seule au monde

M’aurait elle oubliée

À mes pieds

Quelques feuilles s’envolent et meurent en silence

Seul le vent vient les pleurer

Ma vie traîne au clair de la lune

Mais sourit sans rancune

Aux jours où j'étais belle

En ce temps j’avais su trouver la clé du bonheur

Fasse que ma vie se rappelle

Quand la flamme du réverbère

A bout de souffle s’efface

Je me figure

Que la nuit se fissure

Le matin prend sa place

Soleil j’attendrai tes caresses

J’attendrai la tendresse

Je lutterai sans répit

Au matin quand la nuit n’est plus qu’un vieux souvenir

Un nouveau jour veut fleurir

Le temps passe et se consume

L’odeur des cendres s'élève

Une flamme s'éteint

Et la nuit touche à sa fin

Un autre jour se lève

Serre moi

Si ta main m’abandonne

Je ne suis plus personne

Pas même un souvenir

Prends ma main

Et tu trouveras la clé du bonheur

Vois comme le jour peut fleurir

Middernacht geen ziel in de buurt

De maan is alleen op de wereld

Zou ze me vergeten zijn

aan mijn voeten

Een paar blaadjes vliegen weg en sterven in stilte

Alleen de wind komt om hen te rouwen

Mijn leven sleept in het maanlicht

Maar glimlach zonder wrok

In de dagen dat ik mooi was

In die tijd had ik geweten hoe ik de sleutel tot geluk kon vinden

Laat mijn leven herinneren

Wanneer de vlam van de straatlantaarn

Ademloos vervaagt

ik denk

Laat de nacht kraken

De ochtend neemt zijn plaats in

Zon, ik zal wachten op je liefkozingen

Ik zal wachten op tederheid

Ik zal meedogenloos vechten

In de ochtend wanneer de nacht slechts een oude herinnering is

Een nieuwe dag wil bloeien

De tijd verstrijkt en wordt verbruikt

De geur van as stijgt op

Een vlam gaat uit

En de nacht loopt ten einde

Er breekt weer een dag aan

Houd me vast

Als je hand me verlaat

ik ben niemand

Zelfs geen herinnering

Pak mijn Hand

En je zult de sleutel tot geluk vinden

Zie hoe de dag kan bloeien