Mille après mille - Chapeau Willie!, Isabelle Boulay, Zachary Richard

Ma vie est un long chemin sans fin

Et je ne sais pas très bien où j’m’en vais

Je cherche dans les faubourgs et les villes

C’est dans l’espoir d’accomplir mon destin

Mille après mille je suis triste

Mille après mille je m’ennuie

Jour après jour sur la route

Tu n’peux pas savoir comme j’peux t’aimer

Chaque mille que je parcours semble inutile

Je cherche toujours sans rien trouver

Je vois ton visage qui me hante

Je me demande pourquoi je t’ai quitté

Mille après mille je suis triste

Mille après mille je m’ennuie

Jour après jour sur la route

Tu n’peux pas savoir comme j’peux t’aimer

Un jour quand mes voyages auront pris fin

Et qu’au fond de moi j’aurai trouver

Cette paix dont je sentais le besoin

A ce moment je pourrai m’arrêter

Mille après mille je suis triste

Mille après mille je m’ennuie

Jour après jour sur la route

Tu n’peux pas savoir comme j’peux t’aimer

Tu n’peux pas savoir comme j’peux t’aimer

Tu n’peux pas savoir comme j’peux t’aimer

Mijn leven is een lange eindeloze weg

En ik weet niet zo goed waar ik heen ga

Ik zoek in de buitenwijken en de steden

Het is in de hoop mijn lot te vervullen

Duizend na duizend ben ik verdrietig

Duizend na duizend verveel ik me

Dag in dag uit op pad

Je kunt niet weten hoe ik van je kan houden

Elke kilometer die ik loop lijkt nutteloos

Ik zoek altijd en vind niets

Ik zie dat je gezicht me achtervolgt

Ik vraag me af waarom ik je verliet

Duizend na duizend ben ik verdrietig

Duizend na duizend verveel ik me

Dag in dag uit op pad

Je kunt niet weten hoe ik van je kan houden

Op een dag als mijn reizen voorbij zijn

En dat diep van binnen zal ik gevonden hebben

Deze rust die ik voelde dat ik nodig had

Op dit punt kan ik stoppen

Duizend na duizend ben ik verdrietig

Duizend na duizend verveel ik me

Dag in dag uit op pad

Je kunt niet weten hoe ik van je kan houden

Je kunt niet weten hoe ik van je kan houden

Je kunt niet weten hoe ik van je kan houden