Until the Day Burns Down - Chamberlain

Winter comes hunting like a wolf on the wind

And the lovers lie unknowing in their beds

It won’t be long before the cold and the snow

Kill off the flowering armies that summer’s led

You dig for your last smoke as the highway leads you home

And this day’s going down in a flame

And evening is a reminder of the beauty of the end

And that the end might be the reason why we came

Night’s handing silence to the hillsides where you walk

But you want that deeper silence that stays up in them hills

The field is a lover with her colors at your knees

But you know there are stranger flowers still

And somehow you tell yourself that

Like a rain could: «I'll be back again.»

But as you pull up to your house

You know that you can’t go in…

Until the day burns down

We live the long walk of a question, my friends

I think about my sister out in the rain;

And all the heroes I know that she’ll never find

And that she’ll never leave as perfect as she came

My mind is a symphony in the dark

And my heart is an old museum

With all of these memories that I keep

I got to get back to where the sun raised the flowers

And the flowers they raise me

And somehow you tell yourself that

Like a rain cloud: «I'll be back again.»

But as you pull up to your house

You know that you can’t go in…

Until the day burns down

Winter comes hunting like a wolf on the wind

And the lovers lie unknowing in their beds

It won’t be long before the cold and the snow

Kill off the flowering armies that summer’s led

You dig for your last smoke as the highway leads you home

And this day’s going down in a flame

And evening is a reminder of the beauty of the end

And that the end might be the reason why we came

If I could hang the stars up

I’d hang 'em up one by one

To leave this world with something my hands made

And when that sun came up and made 'em all disappear

I’d know my work was real, because nothing real can stay

Somehow you tell yourself that

Like a rain cloud: «I'll be back again.»

And as you pull up to your house

You know that you can’t go in…

Until the day burns down

De winter komt jagen als een wolf op de wind

En de geliefden liggen onwetend in hun bed

Het zal niet lang meer duren voordat de kou en de sneeuw

Dood de bloeiende legers die de zomer leidden

Je graaft naar je laatste rook terwijl de snelweg je naar huis leidt

En deze dag gaat in vlammen op

En de avond is een herinnering aan de schoonheid van het einde

En dat het einde misschien de reden is waarom we kwamen

Nachtelijke stilte over de heuvels waar je loopt

Maar je wilt die diepere stilte die in die heuvels blijft

Het veld is een minnaar met haar kleuren op je knieën

Maar je weet dat er nog steeds vreemdere bloemen zijn

En op de een of andere manier vertel je jezelf dat

Zoals een regen zou kunnen: "Ik kom weer terug."

Maar als je naar je huis rijdt

Je weet dat je niet naar binnen kunt...

Tot de dag afbrandt

We leven de lange wandeling van een vraag, mijn vrienden

Ik denk aan mijn zus in de regen;

En alle helden die ik ken die ze nooit zal vinden

En dat ze nooit zo perfect zal vertrekken als ze kwam

Mijn geest is een symfonie in het donker

En mijn hart is een oud museum

Met al deze herinneringen die ik bewaar

Ik moet terug naar waar de zon de bloemen deed opstaan

En de bloemen die ze me opvoeden

En op de een of andere manier vertel je jezelf dat

Als een regenwolk: "I'll be back again."

Maar als je naar je huis rijdt

Je weet dat je niet naar binnen kunt...

Tot de dag afbrandt

De winter komt jagen als een wolf op de wind

En de geliefden liggen onwetend in hun bed

Het zal niet lang meer duren voordat de kou en de sneeuw

Dood de bloeiende legers die de zomer leidden

Je graaft naar je laatste rook terwijl de snelweg je naar huis leidt

En deze dag gaat in vlammen op

En de avond is een herinnering aan de schoonheid van het einde

En dat het einde misschien de reden is waarom we kwamen

Als ik de sterren zou kunnen ophangen

Ik zou ze één voor één ophangen

Deze wereld verlaten met iets dat mijn handen hebben gemaakt

En toen die zon opkwam en ze allemaal deed verdwijnen

Ik zou weten dat mijn werk echt was, want niets echt kan blijven

Op de een of andere manier vertel je jezelf dat

Als een regenwolk: "I'll be back again."

En terwijl je naar je huis stopt,

Je weet dat je niet naar binnen kunt...

Tot de dag afbrandt