Lonesome Song - Chamberlain

Sun on the hillsides

The river tells the trains to ride on

Like they’re racing that going sun

The main drag knocks along

Summer dames take their dresses for a walk

Down on the courthouse lawn;

And I walk the long mile of the exile

I guess I always will

Now the sun slides on the westside

Down behind the hills

It’s been a lonesome song of a day

I’d just as soon dodge the moon

As I’d try and dodge the thought of you

Everyday’s a song and you’re the proof

It wasn’t so long ago

When you put me out of doors

With nothing but a suitcase full of poems

You said I was sunlight at midnight…

A poet with the sea on my lips

You said my life rhymes with the lonesome lines

That drip from my fingertips

It’s been a lonesome song of a day

There’s a book I been meaning to write

About how my words are the proof that I’m alive

But it would take me ten lifetimes

So until I lay down for good

I’m gonna live each day the way I should

Like it’s the best song I’ve ever heard

You said I was sunlight at midnight…

A poet with the sea on my lips

And now the sun slides on the westside

Down behind the hills

And it’s a lonesome song of a day

Zon op de heuvels

De rivier vertelt de treinen om door te rijden

Alsof ze tegen de zon racen

De hoofdweg klopt langs

Zomerdames gaan wandelen met hun jurken

Beneden op het gazon van het gerechtsgebouw;

En ik loop de lange mijl van de ballingschap

Ik denk dat ik dat altijd zal doen

Nu glijdt de zon aan de westkant

Beneden achter de heuvels

Het was een eenzaam nummer van een dag

Ik zou net zo snel de maan ontwijken

Terwijl ik zou proberen de gedachte aan jou te ontwijken

Elke dag is een nummer en jij bent het bewijs

Het is nog niet zo lang geleden

Wanneer je me buiten zet

Met niets anders dan een koffer vol gedichten

Je zei dat ik om middernacht zonlicht was...

Een dichter met de zee op mijn lippen

Je zei dat mijn leven rijmt met de eenzame regels

Dat druppelen van mijn vingertoppen

Het was een eenzaam nummer van een dag

Er is een boek dat ik wilde schrijven

Over hoe mijn woorden het bewijs zijn dat ik leef

Maar het zou me tien levens kosten

Dus totdat ik voorgoed ga liggen

Ik ga elke dag leven zoals ik zou moeten

Alsof het het beste nummer is dat ik ooit heb gehoord

Je zei dat ik om middernacht zonlicht was...

Een dichter met de zee op mijn lippen

En nu glijdt de zon aan de westkant

Beneden achter de heuvels

En het is een eenzaam liedje van een dag