Mister Giorgina - Catherine Sauvage

Tu joues, tu joues d’l’accordéon dans un bistro qui n’a plus d’nom

Tell’ment les gens sont habitués à y danser, à y danser

La comparsita que tu leur joues toutes les nuits

Pour un salaire qui fait pas d’bruit

Car ton métier, c’est d’faire danser, c’est d’faire danser

Mister Giorgina, que ton biniou brille comme le jour

Ou qu’il soit noir comme les amours

Qui, sur la piste, s’en vont chercher de quoi rêver, de quoi danser

La comparsita

Toi, tu t’en fous car ton métier, c’est d’faire danser mais pas d’penser

Fais ta série voilà ta vie, voilà ta vie, Mister Giorgina

«Ta vie… Ma vie… Leur vie…»

Un jour, t’auras les cheveux blancs

Ceux qui viennent tard, qui viennent sûrement

Tu te r’trouv’ras d’vant ton buffet pour y danser, pour y danser

La comparsita que tu jouais dans un beuglant

Pour un salaire qu’a foutu le camp

Les autres dansaient, toi tu bouffais, toi tu bouffais, Mister Giorgina

Alors avant qu’il n’soit trop tard, planque ton magot dans ton placard

Les fourmis, c’est fait pour bosser, quand aux cigales, elles vont danser

La comparsita, car la musique, foutu métier

Ça chante, ça gueule, ça fait rêver

Et ça s’envole comme les paroles, comme les paroles, Mister Giorgina

«Ça s’envole?

Pas toujours… Née de tango inconnu !»

Toi, les frangines qui viennent guincher avant d’se faire comparsiter

Tu les regardes avec tes doigts, t’as l'œil qui joue en do, en fa

La comparsita, au fond tout ça, toi, tu t’en fous

T’as qu’un copain, c'est ton biniou

Tu joues Schubert mais c’est plus cher, mais c’est plus cher

Mister Giorgina, un piano c’est comme l’horizon

Ça joue tout à l’horizontale

Toi ton piano et ses flonflons, tu les fous à la verticale sur comparsita

Et dans la rue tes récitals, des fois, ça nous fait un peu mal

Avec ton Pleyel en sautoir, yel-en-sautoir, Mister Giorgina

«Ça nous fait un peu mal… La Musique, fini !

La Musique !

En l’an 2000, plus d’Musique et pourtant, c'était beau…

Jean-Sébastien Bach !

Tu connais ?»

Je speelt, je speelt accordeon in een bistro die geen naam meer heeft

Dus mensen zijn gewend om daar te dansen, daar te dansen

De vergelijking waarmee je ze elke avond speelt

Voor een salaris dat geen lawaai maakt

Omdat het jouw taak is om mensen te laten dansen, is het om ze te laten dansen

Mister Giorgina, moge uw biniou stralen als de dag

Of laat het zo zwart zijn als liefdes

Die op de baan op zoek gaan naar iets om te dromen, iets om te dansen

La comparsita

Jij, het kan je niet schelen, want het is jouw taak om mensen te laten dansen, maar niet om te denken

Doe je serie, hier is je leven, hier is je leven, meneer Giorgina

"Jouw leven... Mijn leven... Hun leven..."

Op een dag zul je wit haar hebben

Degenen die te laat komen, die zeker komen

Je staat voor je buffet om daar te dansen, daar te dansen

De comparsita die je speelde in een balg

Voor een salaris dat hier helemaal weg is

De anderen waren aan het dansen, jij was aan het eten, jij was aan het eten, meneer Giorgina

Dus voordat het te laat is, verberg je buit in je kast

Mieren zijn gemaakt om te werken, als krekels zullen ze dansen

La comparsita, want muziek, verdomde zaken

Het zingt, het schreeuwt, het laat je dromen

En het vliegt als de woorden, als de woorden, meneer Giorgina

“Vliegt het?

Niet altijd… Geboren uit onbekende tango!”

Jullie, de zussen die komen hangen voordat ze voor de rechtbank worden gebracht

Je kijkt ernaar met je vingers, je oog speelt in C, in F

La comparsita, eigenlijk alles, het maakt je niet uit

Je hebt maar één vriend, het is jouw biniou

Je speelt Schubert, maar het is duurder, maar het is duurder

Meneer Giorgina, een piano is als de horizon

Het speelt allemaal horizontaal

Jij, je piano en zijn schal, je gek ze verticaal op comparsita

En op straat je recitals, soms doet het ons een beetje pijn

Met je Pleyel in ketting, yel-in-ketting, meneer Giorgina

“Het doet ons een beetje pijn… The Music, klaar!

De muziek !

Anno 2000, meer Muziek en toch was het mooi...

Johann Sebastiaan Bach!

Je weet wel ?"