Le voyageur sans bagage - Catherine Sauvage

En descendant du train dans l’ombre

L’homme n’avait pas de billet

Mais il a gagné sans encombre

Un hôtel borgne du quartier

C'était un client de passage

Une espèce de vagabond

Qui dissimulait son visage

En s’inscrivant sous un faux nom

Et qui partait pour un très long voyage

Plus tard, on l’a vu sur les quais

Où il cherchait à s’embarquer

Et les bateaux, les beaux bateaux

Qui vont sur l’eau

Lui semblaient presque chimériques

Avec les feux de leurs hublots

D’appareiller pour l’Amérique

Puis l’homme a regagné sa turne

Il a gravi les escaliers

D’un air maussade et taciturne

Et s’est couché tout habillé

C'était un client de passage

Une espèce de vagabond

Sans passeport et sans bagage

Un désespéré qui, dit-on

Voulait partir pour un très long voyage

Des policiers l’avaient traqué

Comme une bête sur les quais

Par les carreaux de sa fenêtre

Jusqu'à l’aube, il n’a pas cessé

De voir se suivre et disparaître

De gros nuages convulsés

C'était un client de passage

Qui, se sentant alors perdu,

A jugé qu’il était plus sage

Qu’on admît qu’il s'était pendu

Pour n’avoir pas eu l’argent du voyage

D’autres que lui, le long des quais,

Au petit jour ont embarqué

Et les bateaux, les beaux bateaux

Qui vont sur l’eau

N’avaient plus rien de chimérique

Tous feux éteints de leurs hublots

D’appareiller pour l’Amérique

In de schaduw uit de trein stappen

De man had geen kaartje

Maar hij won zonder problemen

Een eenogig buurthotel

Hij was een passerende klant

Een soort zwerver

Wie verborg haar gezicht?

Door te registreren onder een valse naam

En wie ging er op een zeer lange reis?

Later zagen we hem op de dokken

Waar hij wilde inschepen?

En de boten, de prachtige boten

Wie gaan er het water op

leek hem bijna hersenschim

Met de lichten van hun patrijspoorten

Om naar Amerika te zeilen

Toen keerde de man terug naar zijn beurt

Hij klom de trap op

Nors en zwijgzaam

En ging volledig gekleed naar bed

Hij was een passerende klant

Een soort zwerver

Zonder paspoort en zonder bagage

Een wanhopige die, zeggen ze

Wilde op een hele lange reis gaan

De politie heeft hem opgespoord

Als een beest in de haven

Door haar ruiten

Tot het ochtendgloren stopte hij niet

Om te zien elkaar volgen en verdwijnen

Grote stuiptrekkende wolken

Hij was een passerende klant

Die zich toen verloren voelde,

oordeelde dat hij wijzer was

Laat het toegegeven worden dat hij zichzelf had opgehangen

Voor het niet hebben van het reisgeld

Anderen dan hij, langs de kades,

Bij het aanbreken van de dag begonnen

En de boten, de prachtige boten

Wie gaan er het water op

Niet langer iets chimerisch gehad

Alle lichten uit van hun patrijspoorten

Om naar Amerika te zeilen