Liberté - Carla Bruni

Elle a mis des feuilles à ses branches

Elle a mis des voiles à son mat

Enfilé ses plus jolis bas

Brûlé ses habits du dimanche

Elle a regardé l’existence

Tous ces souvenirs entassés

Dans son cœur comme des cendres

Tous ces rêves à demi-fanés

Alors elle a murmuré

«Liberté liberté liberté

Ouuuh

Liberté tu dois bien exister»

Oui on l’entendit murmurer

«Liberté liberté liberté

Ouuuh

Liberté tu dois bien exister»

Il s’est fait un royaume étrange

Entre le mur et le caniveau

A l’abri d’un kiosque à journaux

Il a choisi sa résidence

Il n’a pas connu de vendange

Ni de douceur au fil de l’eau

La cruauté l’indifférence

Se sont penchées sur son berceau

Mais on l’entend murmurer

«Liberté liberté liberté

Ouuuuh

Liberté tu dois bien exister»

Oui on l’entend murmurer

«Liberté liberté liberté

Ouuuh

Liberté tu dois bien exister»

On peut l’ajuster à ses hanches

S’en envelopper comme d’un manteau

La porter à même la peau

Bien au chaud sur son ventre

Nichée dans son dos

On peut se la jouer carte blanche

La brandir tout comme un drapeau

On peut la glisser dans sa manche

La cacher sous ses jupes

Pour en faire son crédeau

A chacun sa fleur où ça flanche (?)

A chacun son tout premier mot

A chacun sa cave et sa grange

A chacun sa rue son bistrot

A chacun son âme de faillance

A chacun son ombre au tableau

A chacun ses trois pas de danse

A chacun son genre de tombeau

Mais il nous reste à rêver

«Liberté liberté liberté

Ouuuh

Liberté tu dois bien exister»

Oui il nous reste à rêver

«Liberté liberté liberté

Ouuuh

Liberté tu dois bien exister»

Ze legde bladeren op haar takken

Ze zette zeilen naar haar mast

Trek haar mooiste kousen aan

Zijn zondagse kleren verbrand

Ze keek in het bestaan

Al deze herinneringen stapelden zich op

In haar hart als as

Al die half vervaagde dromen

Dus fluisterde ze

“vrijheid vrijheid vrijheid

Ouuh

Vrijheid moet je bestaan"

Ja we hoorden hem fluisteren

“vrijheid vrijheid vrijheid

Ouuh

Vrijheid moet je bestaan"

Hij maakte voor zichzelf een vreemd koninkrijk

Tussen de muur en de goot

In de beschutting van een kiosk

Hij koos zijn woonplaats

Hij kende geen oogst

Noch zoetheid over water

wreedheid onverschilligheid

Leunde over haar wieg

Maar we horen hem fluisteren

“vrijheid vrijheid vrijheid

Ouuuuh

Vrijheid moet je bestaan"

Ja we horen hem fluisteren

“vrijheid vrijheid vrijheid

Ouuh

Vrijheid moet je bestaan"

Je kunt hem aanpassen aan je heupen

Wikkel jezelf erin als een mantel

Draag het naast je huid

Lekker op haar buik

Genesteld in zijn rug

We kunnen het carte blanche spelen

Houd het omhoog net als een vlag

Je kunt het in je mouw schuiven

Verberg het onder haar rokken

Om er zijn credo van te maken

Ieder zijn bloem waar het faalt (?)

Aan ieder zijn allereerste woord

Ieder zijn kelder en zijn schuur

Ieder zijn straat zijn bistro

Aan ieder zijn ziel van mislukking

Ieder zijn eigen schaduw op het bord

Ieder zijn eigen drie danspassen

Ieder zijn eigen soort graf

Maar we worden overgelaten om te dromen

“vrijheid vrijheid vrijheid

Ouuh

Vrijheid moet je bestaan"

Ja, we worden overgelaten om te dromen

“vrijheid vrijheid vrijheid

Ouuh

Vrijheid moet je bestaan"