La noyée - Carla Bruni

Tu t’en vas à la dÃ(c)rive

Sur la rivière du souvenir

Et moi, courant sur la rive

Je te crie de revenir

Mais, lentement, tu t'Ã(c)loignes

Et dans ta course Ã(c)perdue

Peu à peu, je te regagne

Un peu de terrain perdu

De temps en temps, tu t’enfonces

Dans le liquide mouvant

Ou bien, frolant quelques ronces

Tu hÃ(c)sites et tu m’attends

En te cachant la figure

Dans ta robe retroussÃ(c)e

De peur que ne te dÃ(c)figurent

Et la honte et les regrets

Tu n’es plus qu’une pauvre Ã(c)pave

Chienne crevÃ(c)e au fil de l’eau

Mais je reste ton esclave

Et plonge dans le ruisseau

Quand le souvenir s’arrete

Et l’ocÃ(c)an de l’oubli

Brisant nos coeurs et nos tetes

A jamais, nous rÃ(c)unit

Je gaat op drift

Op de rivier van herinnering

En ik, rennend op de kust

Ik schreeuw dat je terug moet komen

Maar langzaamaan ga je weg

En in je verloren race

Beetje bij beetje herwin ik je

Een beetje verloren terrein

Af en toe zak je weg

In de bewegende vloeistof

Of tegen wat braamstruiken strijken

Je aarzelt en je wacht op mij

Je gezicht verbergen

In je opgerolde jurk

Opdat je misvormt

En de schaamte en de spijt

Je bent gewoon een arm wrak

teefje sterft boven het water

Maar ik ben nog steeds je slaaf

En duik in de stroom

Wanneer het geheugen stopt

En de oceaan van vergetelheid

Ons hart en ons hoofd brekend

Voor altijd herenigen we