La mort des amants - Carla Bruni

Nous aurons des lits pleins d’odeurs légères

Des divans profonds comme des tombeaux

Et d'étranges fleurs sur des étagères

Écloses pour nous sous des cieux plus beaux

Usant à l’envi leurs chaleurs dernières

Nos deux cœurs seront deux vastes flambeaux

Qui réfléchiront leurs doubles lumières

Dans nos deux esprits, ces miroirs jumeaux

Un soir fait de rose et de bleu mystique

Nous échangerons un éclair unique

Comme un long sanglot, tout chargé d’adieux

Comme un long sanglot, tout chargé d’adieux

We zullen bedden vol lichte geuren hebben

Banken zo diep als graven

En vreemde bloemen op planken

Uitgebroed voor ons onder een mooiere lucht

Naar believen hun laatste heats gebruiken

Onze twee harten zullen twee enorme fakkels zijn

Wie zal hun dubbele lichten reflecteren

In onze beide geesten, deze dubbele spiegels

Een nacht gemaakt van roze en mystiek blauw

We ruilen een enkele bliksemschicht

Als een lange snik, allemaal beladen met afscheid

Als een lange snik, allemaal beladen met afscheid