At Last The Secret Is Out - Carla Bruni

At last the secret is out,

as it always must come in the end,

the delicious story is ripe to tell

to tell to the intimate friend;

over the tea-cups and into the square

the tongues has its desire;

still waters run deep, my dear,

there’s never smoke without fire.

Behind the corpse in the reservoir,

behind the ghost on the links,

behind the lady who dances

and the man who madly drinks,

under the look of fatigue

the attack of migraine and the sigh

there is always another story,

there is more than meets the eye.

For the clear voice suddenly singing,

high up in the convent wall,

the scent of the elder bushes,

the sporting prints in the hall,

the croquet matches in summer,

the handshake, the cough, the kiss,

there is always a wicked secret,

a private reason for this

Eindelijk is het geheim bekend,

zoals het altijd moet komen op het einde,

het heerlijke verhaal is rijp om te vertellen

om aan de intieme vriend te vertellen;

over de theekopjes en het plein op

de tongen heeft zijn verlangen;

stille wateren hebben diepe gronden, mijn liefste,

er is nooit rook zonder vuur.

Achter het lijk in het reservoir,

achter de geest op de links,

achter de dame die danst

en de man die gek drinkt,

onder het uiterlijk van vermoeidheid

de aanval van migraine en de zucht

er is altijd een ander verhaal,

er is meer dan op het eerste gezicht lijkt.

Voor de heldere stem die plotseling zingt,

hoog in de kloostermuur,

de geur van de vlierstruiken,

de sportieve prints in de hal,

de croquetwedstrijden in de zomer,

de handdruk, de hoest, de kus,

er is altijd een slecht geheim,

een privé-reden hiervoor