Condannato alla realtà - Punkreas

Milioni di milioni di persone per la selezione innaturale

Di una specie surreale c'è chi aspira

A diventare cuoco, calciatore, un pasticcere, cantautore

O solamente un teleimbonitore

Di notte alzati aspettando il televoto capirai dai risultati

Se sei dentro oppure no

E adesso sì si può iniziare pronti a farsi giudicare

A far figure spesso a farsi anche umiliare

Ma poi si sa che è un po' tutto combinato

Che è un verdetto contraffatto e già deciso tempo fa

E non sarà abbastanza il televoto

Se poi ti capita un soggetto che ti dice per me no

Per un istante sei stato importante

Riconosciuto anche in città

E dopo un altro istante non vali più niente

È già un condannato alla realtà

Il pianto, la cultura del lamento in un confessionale

Preghi che qualcuno dica che hai talento

Perdere tempo accompagnati dalla mamma

E neanche lei si è accorta spesso l’apparenza inganna

Disposta come Abramo al sacrificio umano

Ma in questa storia non c'è un Dio

Che può fermarla e tu lo sai

Che non sarà abbastanza il televoto

Se poi ti capita una stronza che ti dice per me no

Per un istante sei stato importante

Riconosciuto anche in città

E dopo un altro istante non vali più niente

È già un condannato alla realtà

Miljoenen miljoenen mensen voor onnatuurlijke selectie

Van een surrealistische soort zijn er mensen die streven

Om een ​​kok, een voetballer, een banketbakker, een songwriter te worden

Of gewoon een tele-blaffer

'S Nachts opstaan ​​in afwachting van de televoting die u zult begrijpen aan de hand van de resultaten

Of je nu meedoet of niet

En nu kun je beginnen, klaar om beoordeeld te worden

Om figuren te maken ook vaak om vernederd te worden

Maar dan weet je dat het allemaal een beetje gecombineerd is

Dat is een vervalst vonnis en al een tijdje geleden beslist

En televoten zal niet genoeg zijn

En als er iemand met je gebeurt die je nee tegen mij zegt

Even was je belangrijk

Ook erkend in de stad

En na weer een moment ben je niets meer waard

Hij is al veroordeeld tot de realiteit

Huilen, de cultuur van treuren in een biechtstoel

Je bidt dat iemand zegt dat je getalenteerd bent

Tijd verspillen in gezelschap van mama

En zelfs zij heeft niet vaak gemerkt dat schijn bedriegt

Gewillig als Abraham tot mensenoffers

Maar er is geen God in dit verhaal

Dat kan het stoppen en dat weet je

Dat televoten niet genoeg zal zijn

En als je toevallig een teef hebt die nee tegen mij zegt

Even was je belangrijk

Ook erkend in de stad

En na weer een moment ben je niets meer waard

Hij is al veroordeeld tot de realiteit