Se Ao Menos Houvesse Um Dia - Camané

Se ao menos houvesse um dia

Luas de prata gentia

Nas asas de uma gazela

E depois, do seu cansaço

Procurasse o teu regaço

No vão da tua janela

Se ao menos houvesse um dia

Versos de flor tão macia

Nos ramos com as cerejas

E depois, do seu outono

Se dessem ao abandono

Nos lábios, quando me beijas

Se ao menos o mar trouxesse

O que dizer e me esquece

Nas crinas da tempestade

As palavras litorais

As razões iniciais

Tudo o que não tem idade

Se ao menos o teu olhar

Desse por mim ao passar

Como um barco sem amarra

Deste fado onde me deito

Subia até ao teu peito

Nas veias de uma guitarra

Was er maar een dag

Gentile zilveren manen

Op de vleugels van een gazelle

En daarna, van je vermoeidheid

Zoek je schoot

In de spanwijdte van je raam

Was er maar een dag

Verzen van zo zachte bloem

Op de takken met de kersen

En na, van je herfst

Indien gegeven aan verlating

Op de lippen, wanneer je me kust

Als de zee maar zou brengen

Wat te zeggen en vergeet mij

In de manen van de storm

De kustwoorden

De aanvankelijke redenen

Alles wat tijdloos is

Als minder uw blik

Geef het aan mij bij het passeren

Als een boot zonder ligplaats

Van deze fado waar ik lig

Het ging tot aan je borst

In de aderen van een gitaar