Não Sei - Camané

Não sei que rio é este em que me banho

Que destrói todas as margens que escolhi

Que leva para o mar tudo o que tenho

E me traz da nascente o que perdi

Não sei que vento é este de repente

Que tudo o que eu desfiz ele refaz

Que me empurra com força para a frente

Quando caio desamparada para trás

Não sei que tempo é este em que carrego

Co´ a memória das coisas que não guardo

Que me obriga a partir sempre que chego

E a chegar cedo demais sempre que tardo

Não sei que sol é este que me abrasa

Quanto mais tapo os olhos e me abrigo

Que abre a tudo o que é estranho a minha casa

Quanto mais eu me fecho só comigo

Que não-saber é este que não quer

Saber do não-saber que lhe ensinei

E que faz com que eu aprenda sem querer

A saber cada vez mais o que não sei

Ik weet niet in welke rivier dit is waarin ik baad

Dat vernietigt alle marges die ik heb gekozen

Wie neemt alles wat ik heb mee naar de zee

En het brengt me uit de lente wat ik verloor

Ik weet niet wat voor wind dit ineens is

Dat alles wat ik ongedaan heb gemaakt, hij opnieuw maakt

Dat duwt me hard vooruit

Als ik hulpeloos achterover val

Ik weet niet in welke tijd ik dit draag

Met de herinnering aan dingen die ik niet bewaar

Die me dwingt te vertrekken wanneer ik aankom

En te vroeg aankomen als ik te laat ben

Ik weet niet welke zon het is die me verschroeit

Hoe meer ik mijn ogen bedek en ik schuil ga

Dat staat open voor alles wat vreemd is aan mijn huis

Hoe meer ik mezelf alleen afsluit

Dat niet-weten is deze die niet wil

Het niet-weten kennen dat ik je heb geleerd

En daardoor leer ik onbedoeld

Om steeds meer te weten wat ik niet weet