Aquela Triste E Leda Madrugada - Camané

Aquela triste e Ieda madrugada

Cheia toda de dor e piedade

Enquanto houver no mundo saudade

Quero que seja sempre celebrada

Ela só quando alegre e marchetada

Saía dando à terra claridade

Viu apartar-se de uma, outra vontade

Que nunca poderá ver-se apartada

Ela só viu as lágrimas em fio

Que de um e de outros olhos derivadas

Juntando-se formaram largo rio

Ela ouviu as palavras magoadas

Que puderam tornar o fogo frio

E dar descanso às almas condenadas

Aquela triste e Ieda madrugada

Ela só viu as lágrimas em fio

Que de um e de outros olhos derivadas

Juntando-se formaram largo rio

Ela ouviu as palavras magoadas

Que puderam tornar o fogo frio

E dar descanso às almas condenadas

Aquela triste e Ieda madrugada

Cheia toda de dor e piedade

Viu apartar-se de uma, outra vontade

Que nunca poderá ver-se apartada

Die droevige en vroege dageraad

Vol pijn en medelijden

Zolang er nostalgie in de wereld is

Ik wil dat het altijd gevierd wordt

Ze alleen als ze blij en ingelegd is

Ik ging naar buiten om de aarde duidelijkheid te geven

Hij zag zichzelf vertrekken van de een, de ander wil

Dat is nooit te scheiden

Ze zag alleen de tranen in draad

Dat van de ene en de andere ogen afgeleid

Ze kwamen samen en vormden een brede rivier

Ze hoorde de gekwetste woorden

Dat kan het vuur koud maken

En geef rust aan verdoemde zielen

Die droevige en vroege dageraad

Ze zag alleen de tranen in draad

Dat van de ene en de andere ogen afgeleid

Ze kwamen samen en vormden een brede rivier

Ze hoorde de gekwetste woorden

Dat kan het vuur koud maken

En geef rust aan verdoemde zielen

Die droevige en vroege dageraad

Vol pijn en medelijden

Hij zag zichzelf vertrekken van de een, de ander wil

Dat is nooit te scheiden