Absolute Vacuum - Cadaveria

This is the archetype that pre-exists the man

Evil is an inner voice that transcends the life’s principle

It is shameful and sharp, but secretly desired

Don’t resist the charm of evil, let fire burn bright

Obscure and contradictory form of bliss and lust

It lives in our heart, but awfully beyond us

Death is certain but its time is a mystery forever unknown

Every drop of my tears is eternal, death is eternal

It’s the evidence of everything’s end and corruption

Suffering is pain, don’t mistake it for ache

Ache is consciousness, everlasting expiation

You can’t defend yourself from the void nothing

Lunacy is a false cure to mask emptiness

Existence is tragic 'cause we begin to see

The dawn only when darkness falls

We have been called to live in the name of archaic myths

To refuse them is like to fly with no fear to sink

Into the eternal and primordial sleep

To sink into the earth’s secret heart

We have been given a mask to lay upon our face

To throw off it is like to feast with no fear to drink

At the sacred source, to eat forbidden fruits

To learn the mysteries

Of fire, of water, of human souls, of our destiny

The throb is dying out in a vibrating echo

Cosmic memories protect us from the chaos

Choices cannot be erased, neither by mind

Dit is het archetype dat al bestond in de man

Het kwaad is een innerlijke stem die het levensprincipe overstijgt

Het is beschamend en scherp, maar stiekem gewenst

Weersta de charme van het kwaad niet, laat het vuur helder branden

Duistere en tegenstrijdige vorm van gelukzaligheid en lust

Het leeft in ons hart, maar vreselijk buiten ons

De dood is zeker, maar zijn tijd is een mysterie voor altijd onbekend

Elke druppel van mijn tranen is eeuwig, de dood is eeuwig

Het is het bewijs van het einde van alles en corruptie

Lijden is pijn, verwar het niet voor pijn

Pijn is bewustzijn, eeuwige boetedoening

Je kunt jezelf niet verdedigen tegen de leegte niets

Krankzinnigheid is een valse remedie om leegte te maskeren

Het bestaan ​​is tragisch omdat we beginnen te zien

De dageraad alleen als de duisternis valt

We zijn geroepen om te leven in de naam van archaïsche mythen

Ze weigeren is als vliegen zonder angst om te zinken

In de eeuwige en oorspronkelijke slaap

Om weg te zinken in het geheime hart van de aarde

We hebben een masker gekregen om op ons gezicht te leggen

Het weggooien is als feestvieren zonder angst om te drinken

Bij de heilige bron, om verboden vruchten te eten

Om de mysteries te leren kennen

Van vuur, van water, van menselijke zielen, van ons lot

Het kloppen sterft weg in een vibrerende echo

Kosmische herinneringen beschermen ons tegen de chaos

Keuzes kunnen niet worden gewist, ook niet uit het hoofd