Cómo era - Buika

Se fue tras una última noche fugaz

Y un amanecer absurdo pero elegante

Aquella tarde de luz, sus besos hicieron diana

Justo aquí en mi corazón dormido y errante

Recuerdo de otro amanecer

Lindo y estúpido

Cómo era, yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Qué es lo que ha pasado

Hoy yo me pregunto cómo era

Yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Ya no tengo ni un recuerdo de lo que he sido

Cómo era, yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Esos bombillos de bar que fingiendo

Ser luna de abril, iluminas mi penar

Mi penar triste y hermoso ilumina también

El camino lento hacia una nueva luna

Que ando yo superviviente de un amor casi imposible

Arrepentida de otro amor casi impecable

De nuevo al frente de este amor casi imposible

Cómo era, yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Y ahora me pregunto qué debo hacer conmigo

Cómo era, yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Yo ya no tengo ni un recuerdo de lo que he sido

Cómo era, yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Pa' que nadie pregunte, quisiera yo saber

Yo ya no recuerdo cómo era

Yo he besa’o tu boca y me he perdió

Que yo he besa’o tu boca y me he perdido

Cómo era, yo ya no recuerdo cómo era

Verdwenen na een laatste vluchtige nacht

En een absurde maar elegante zonsopgang

Die middag van licht vormden haar kussen een doelwit

Hier in mijn slapende en dwalende hart

Herinnering aan een andere zonsopgang

schattig en dom

Hoe het was, ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

Wat is er gebeurd

Vandaag vraag ik me af hoe het was

Ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

Ik herinner me niet meer wat ik was

Hoe het was, ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

Die staaflampen die doen alsof

Omdat het een aprilmaan is, verlicht je mijn verdriet

Mijn droevige en mooie verdriet verlicht ook

Het langzame pad naar een nieuwe maan

Dat ik een overlevende ben van een bijna onmogelijke liefde

Berouw hebbend over een andere bijna onberispelijke liefde

Terug voor deze bijna onmogelijke liefde

Hoe het was, ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

En nu vraag ik me af wat ik met mezelf moet doen

Hoe het was, ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

Ik heb geen enkele herinnering meer aan wat ik geweest ben

Hoe het was, ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

Zodat niemand het vraagt, ik zou het graag willen weten

Ik weet niet meer hoe het was

Ik heb je mond gekust en ik ben mezelf kwijt

Dat ik je mond heb gekust en mezelf heb verloren

Hoe het was, ik weet niet meer hoe het was