Árboles de agua - Buika

Árboles de agua sobre el río lloran,

Lágrimas de lluvia imploran.

La tierra no bebe desde que te fuiste,

Ni un beso mi diste

El camino blanco que lleva a tu casa

Sigue tan vacío, nadie pasa.

Tan solo algún niño perdido jugando…

Como te extraño.

Son tus caricias las que cambiaron mi vida,

Pero es tu ausencia la que domina mi pensamiento,

Y cada noche baila mi mente con tu recuerdo

De madrugada,

Soñando que volverás mañana

Me ha dicho la luna que una vez te vieron,

Ibas de la mano de otro caballero,

Condenada luna seguro mentía,

Tú solo eres mía.

Son tus caricias las que cambiaron mi vida

Pero es tu ausencia la que domina mi pensamiento

Y cada noche baila mi mente con tu recuerdo

De madrugada

Soñando que volverás mañana

Soñando que volverás mañana

Árboles de agua

Sobre el río lloran.

Waterbomen aan de rivier huilen,

Tranen van regen smeken.

De aarde heeft niet gedronken sinds je wegging,

Je hebt me niet eens een kus gegeven

De witte weg die naar je huis leidt

Het is nog zo leeg, niemand komt voorbij.

Gewoon een verdwaald kind dat aan het spelen is...

Hoe ik je mis.

Het zijn jouw liefkozingen die mijn leven hebben veranderd,

Maar het is jouw afwezigheid die mijn gedachten domineert,

En elke nacht danst mijn geest met jouw herinnering

bij zonsopgang,

Dromen dat je morgen terugkomt

De maan vertelde me dat als ze je eenmaal zagen,

Je was hand in hand met een andere heer,

verdomde maan heeft zeker gelogen,

Je bent alleen van mij.

Het zijn jouw liefkozingen die mijn leven hebben veranderd

Maar het is jouw afwezigheid die mijn gedachten domineert

En elke nacht danst mijn geest met jouw herinnering

vroeg in de morgen

Dromen dat je morgen terugkomt

Dromen dat je morgen terugkomt

waterbomen

Over de rivier huilen ze.