Твои глаза - Божья Коровка

Вновь глаза твои большие, полные огня,

С фотографии весенней смотрят на меня.

Так цветет твоя улыбка, раннею весной,

Излучая свет волшебный тёплый и живой

Пр.:

Повсюду со мной твой взгляд не земной,

Я вижу в нём всё, где ты, что с тобой.

Стоит мне только взглянуть в глаза твои.

Передо мной зажигает свой экран

Ночного неба бездонный океан,

При свете луны мне в зеркале глаз твоих

Видна вся вселенная,

В их отражении сияет хрупкий свет

Далёких звёзд и загадочных планет,

Весь мир весны теплом твоей любви согретый.

Я возьму тебя в ладони и прижму к груди,

Если на весеннем фоне, вдруг пойдут дожди.

А когда блестит сверкая солнца луч в реке,

Ты смеешься как живая у меня в руке.

Пр:

По всюду со мной твой взгляд не земной

В нем тающий снег ранней весной

Вновь поплывёт от тепла любви твоей.

Вчера я долго смотрел в твои глаза

И вдруг большая хрустальная слеза

Сверкая, как лёд, скатилась из них

И обожгла моё сердце.

Она упала, разбившись как стекло,

И превратилась в весеннее тепло,

Растаяв, как снежинка, на моей ладони.

Je ogen zijn weer groot, vol vuur,

Ze kijken me aan vanaf een lentefoto.

Dus je glimlach bloeit in het vroege voorjaar,

Licht uitstralen magisch warm en levend

Enzovoort.:

Overal bij mij is je blik niet aards,

Ik zie alles in hem, waar je bent, wat er met je aan de hand is.

Ik hoef alleen maar in je ogen te kijken.

Voor mij licht je scherm op

Nachtelijke hemel bodemloze oceaan,

Bij het licht van de maan in de spiegel van je ogen

Het hele universum is zichtbaar

Een breekbaar licht schijnt in hun reflectie

Verre sterren en mysterieuze planeten,

De hele lentewereld wordt verwarmd door de warmte van jouw liefde.

Ik zal je in mijn handpalmen nemen en je tegen mijn borst drukken,

Als het tegen een lenteachtergrond is, zal het plotseling regenen.

En als een stralende zon schijnt in de rivier,

Je lacht alsof je leeft in mijn hand.

Enzovoort:

Overal bij mij is je blik niet aards

Er ligt smeltende sneeuw in het vroege voorjaar

Het zal weer drijven vanuit de warmte van je liefde.

Gisteren heb ik lang in je ogen gekeken

En ineens een grote kristallen traan

Sprankelend als ijs, eruit gerold

En brandde mijn hart.

Ze viel, verbrijzeld als glas

En veranderde in lentewarmte,

Smeltend als een sneeuwvlok in mijn handpalm.