Sweet Caledonia - Blake Rose

It was a Highland wedding

For two love stricken faces

Treacle wasted and hearts were full

In these cobblestone built walls

With luscious garden pathways that lined the outside and down the hill

There was an old weeping willow

That stood where the path opened

It had a rope swing and white wood bench

We would sit there for ages

While our parents' all drank like sailors

Wondering where these stars hide

How did I get so far

How did I get so far

Running away from you?

How did I get so caught up

How did I get so lost

Trying to hide from you?

My childhood

We’d use pocket knives to carve weapons

And venture out into the woods

That stretched for miles from the backyard fence

Beneath the canopies we’d fight imaginary beings

Like all the ones we’d dream at night

How did I get so far

How did I get so far

Running away from you?

How did I get so caught up

How did I get so lost

Trying to hide from you?

My childhood

But I can still taste sweet Caledonia

Sweet Caledonia

Sweet Caledonia (oh you’re fading away from me)

Sweet Caledonia

Yeah I can still taste sweet Caledonia

You see it when you start to grow

How far the little things they go

Yeah I can still taste sweet Caledonia

Our youth is like a brick in Rome

It’s hard to ever really know

What’ll stay with you when you’re older

Het was een Highland-bruiloft

Voor twee verliefde gezichten

Stroop verspild en harten waren vol

In deze geplaveide muren

Met weelderige tuinpaden langs de buitenkant en de heuvel af

Er was een oude treurwilg

Dat stond waar het pad opende

Het had een touwschommel en een witte houten bank

We zouden daar nog lang zitten

Terwijl onze ouders dronken als matrozen

Benieuwd waar deze sterren zich verstoppen

Hoe ben ik zo ver gekomen?

Hoe ben ik zo ver gekomen?

Van je weglopen?

Hoe ben ik zo verstrikt geraakt?

Hoe ben ik zo verdwaald?

Probeert u zich voor u te verbergen?

Mijn jeugd

We zouden zakmessen gebruiken om wapens te snijden

En ga het bos in

Dat strekte zich kilometers ver uit vanaf het hek van de achtertuin

Onder de luifels zouden we vechten tegen denkbeeldige wezens

Zoals alle dromen waar we 's nachts van dromen

Hoe ben ik zo ver gekomen?

Hoe ben ik zo ver gekomen?

Van je weglopen?

Hoe ben ik zo verstrikt geraakt?

Hoe ben ik zo verdwaald?

Probeert u zich voor u te verbergen?

Mijn jeugd

Maar ik kan nog steeds zoete Caledonia proeven

Zoet Caledonië

Sweet Caledonia (oh je vervaagt van mij)

Zoet Caledonië

Ja, ik kan nog steeds zoete Caledonia proeven

Je ziet het als je begint te groeien

Hoe ver gaan de kleine dingen?

Ja, ik kan nog steeds zoete Caledonia proeven

Onze jeugd is als een baksteen in Rome

Het is moeilijk om ooit echt te weten

Wat zal je bijblijven als je ouder bent