Nightdriving - Bike for Three!

Night driving.

Faced my wheel.

Both of my legs replaced by steel.

Lights in my eyes.

Rear-view rosary.

Woke up this morning with your blood all over me.

My finger drew a deep red line.

Shout.

Living without dead time.

Scared, yes.

That would be a fair guess.

A New York City that couldn’t care less.

Nights in Paris I just about died.

Behind doors that locked only on the outside.

Wandering hope attacked by worries.

Bended.

Attended to by furies.

Communion swallowed, my head hung.

Taste of paper on my tongue.

'I see nothing', the driver said,

'I can’t tell if I’m alive or dead'.

I’m a runaway…

Ten to two and the highway’s divided.

Don’t look back — my way’s decided.

Milk’s been spilt, the wall’s been built.

Bones like glass and painted-over guilt.

Unanswered questions I fed on in prison.

Opposite fears in head-on collision.

I am the passenger — passionate, ill-at-ease.

Silver teeth and psychic abilities.

Roots and wires.

Evens and odds.

Degrees of perfection.

Demons and gods.

The loneliest hunter, fists in his pockets.

Waits and distances, pistons and rockets.

No going back.

Black afternoons and red nights.

Lost in thought and caught in the headlights.

Into the unknown, I better arrive.

I can’t tell if I’m dead or alive.

I’m a runaway…

Nacht rijden.

Geconfronteerd met mijn wiel.

Mijn beide benen zijn vervangen door staal.

Lichten in mijn ogen.

Achteraanzicht rozenkrans.

Ik werd vanmorgen wakker met je bloed over me heen.

Mijn vinger trok een dieprode lijn.

Roepen.

Leven zonder dode tijd.

Bang, ja.

Dat zou een goede gok zijn.

Een stad in New York die niets kan schelen.

Nachten in Parijs Ik stierf bijna.

Achter deuren die alleen aan de buitenkant op slot gingen.

Dwalende hoop aangevallen door zorgen.

Gebogen.

Bijgewoond door furies.

Communie geslikt, mijn hoofd hing.

Smaak van papier op mijn tong.

'Ik zie niets', zei de chauffeur,

'Ik kan niet zeggen of ik leef of dood'.

Ik ben een wegloper...

Tien tegen twee en de snelweg is verdeeld.

Kijk niet achterom, mijn weg is bepaald.

Er is melk gemorst, de muur is gebouwd.

Botten als glas en overgeschilderd schuldgevoel.

Onbeantwoorde vragen waar ik in de gevangenis mee te maken kreeg.

Tegenover angsten bij frontale botsingen.

Ik ben de passagier - gepassioneerd, niet op mijn gemak.

Zilveren tanden en paranormale gaven.

Wortels en draden.

Evens en odds.

Graden van perfectie.

Demonen en goden.

De eenzaamste jager, vuisten in zijn zakken.

Wachten en afstanden, zuigers en raketten.

Niet teruggaan.

Zwarte middagen en rode nachten.

Verzonken in gedachten en gevangen in de koplampen.

In het onbekende kan ik maar beter aankomen.

Ik weet niet of ik dood of levend ben.

Ik ben een wegloper...