The Sea Always Seems to Put Me at Ease - Being As An Ocean

You are the topic of every epic we have ever been told

And as I stand on this cliff, the wind whips through me and I am made bold

Once again, Your presence creeps into my consciousness

Grace made tangible in this newly anointed place

And I am brought to my clear senses

That none of my perceived failings or disgrace

Has ever touched my being or inheritance

I am whole, I am clean, I am free

And I brought to my knees

Sink in;

permeate this weary flesh

Breathe;

life as clean and fresh

As the salt-seasoned breeze

Please Father, pull me to my feet

‘Why are you kneeling, my son?

I put strength in that back-bone

Knowing that you would fall

But I promise, you will never taste defeat

You are whole, you are clean, you are free

Get up, rise from your knees!'

We can no longer linger in the shadows of our shame and brokenness

For as sure as the wind blows

He has already redeemed all of this

Live as whole, live as clean, live as free

Everything you were made to be

Standing at the edge of self-discovery

Tired and weary

Our body trembles, buckles

We are afraid of being hurt again

Been stabbed in the back by our own friends

We don’t know if we can mend

Minds riddled with unsuccessful recoveries

We’re scared

Lord, we’re terrified

But dive in we must

Cause there has to be something better than this

For we see testimony of You in the sea

Your creation, all of nature

So with a sudden rush

We abandon our solitary perching place

And as we wash away the mourning dust

Immersed;

we see Your face

Jij bent het onderwerp van elk epos dat ons ooit is verteld

En terwijl ik op deze klif sta, waait de wind door me heen en ik word brutaal gemaakt

Nogmaals, Uw aanwezigheid sluipt mijn bewustzijn binnen

Genade tastbaar gemaakt in deze pas gezalfde plaats

En ik ben tot mijn heldere zintuigen gebracht

Dat geen van mijn waargenomen tekortkomingen of schande

Heeft ooit mijn wezen of erfenis aangeraakt

Ik ben heel, ik ben schoon, ik ben vrij

En ik bracht op mijn knieën

Inzinken;

doordringen in dit vermoeide vlees

Ademen;

het leven zo schoon en fris

Als de door zout gekruide bries

Alsjeblieft vader, trek me overeind

‘Waarom kniel je, mijn zoon?

Ik leg kracht in die ruggengraat

Wetende dat je zou vallen

Maar ik beloof je dat je nooit een nederlaag zult proeven

Je bent heel, je bent schoon, je bent vrij

Sta op, sta op van je knieën!'

We kunnen niet langer blijven hangen in de schaduw van onze schaamte en gebrokenheid

Zo zeker als de wind waait

Hij heeft dit allemaal al ingewisseld

Leef als geheel, leef zo ​​schoon, leef als vrij

Alles wat je moest zijn

Aan de rand van zelfontdekking staan

Moe en moe

Ons lichaam beeft, gespen

We zijn bang om opnieuw gekwetst te worden

In de rug gestoken door onze eigen vrienden

We weten niet of we het kunnen repareren

Geesten doorzeefd met mislukte herstel

We zijn bang

Heer, we zijn doodsbang

Maar duik erin we moeten

Want er moet iets beters zijn dan dit

Want we zien getuigenis van U in de zee

Jouw creatie, heel de natuur

Dus met een plotselinge rush

We verlaten onze eenzame zitplaats

En terwijl we het rouwstof wegwassen

ondergedompeld;

we zien je gezicht