Thorns - Being As An Ocean

If cunning was our birthright

Then falsity became our sport

Beings like trellises of roses

Vines, whose beauty so splendidly hid

The vicious biting of recompense

Ours alone to bare and grit

Self-designed deceptions

Jutting out of our skin

Warning all passers-by

«Careful, I’m beautiful, but you wouldn’t like what’s within!

For while reveling in my form, you’ll only bleed from my sins!»

Perhaps the change began in the springs of our infancy

Watered with poison, stunting in its toxicity

Or cutback too much in our pruning

Trimmed with shaking hands, selfish neuroses

Left jagged with self-loathing, insecurities

But we don’t have to let it dictate…

Shake the death from your bones

Shake the death from your bones

Shake the death from your bones

Shake free of the yoke, our mental oppressions

No longer frozen, the key in our possession

Swing open your cell, break off that rearview

Even as the tree grows out of the heart of stone

Our past will not dictate how tall we will grow

Will dwelling in the negatives

Ever bring about the light?

Will living in the darkness

Ever expose what’s right?

Als sluwheid ons geboorterecht was

Toen werd valsheid onze sport

Wezens als latwerk van rozen

Wijnstokken, waarvan de schoonheid zo prachtig verborgen was

Het wrede bijten van vergelding

De onze alleen om te kaal en gruis

Zelf ontworpen bedrog

Uit onze huid steken

Alle voorbijgangers waarschuwen

«Pas op, ik ben mooi, maar je zou niet houden van wat erin zit!

Want terwijl je geniet van mijn vorm, bloed je alleen maar van mijn zonden!»

Misschien begon de verandering in de lente van onze kinderschoenen

Gedrenkt met gif, belemmerd in zijn toxiciteit

Of te veel bezuinigen op onze snoei

Getrimd met trillende handen, egoïstische neuroses

Links gekarteld met zelfhaat, onzekerheden

Maar we hoeven het niet te laten dicteren...

Schud de dood van je botten

Schud de dood van je botten

Schud de dood van je botten

Schud los van het juk, onze mentale onderdrukkingen

Niet langer bevroren, de sleutel in ons bezit

Zwaai je cel open, breek dat achteruitkijkspiegeltje af

Zelfs als de boom uit het hart van steen groeit

Ons verleden bepaalt niet hoe groot we zullen worden

Zal stilstaan ​​bij de negatieven

Ooit het licht tot stand gebracht?

Zal leven in de duisternis

Ooit bloot wat juist is?