Conversations With Ghosts - Bear's Den

You needn’t be a chamber

To house all the echoes and voices of those that have left you

Are you talking to me or somebody that you once knew

Passing through?

Do we talk anymore or do our voices

Dance around themselves in circles

Till we can’t hear a damn thing?

We’re still as stone but our shadows are dancing upon the wall

Oh, if you ever get tired of your conversations with ghosts

And all those that you let too close

I’ll be waiting

And I’ll go swimming in the caves

In the sparkle in your eyes

They’re just the tears you don’t let yourself cry

Trying so hard to say goodbye

Precious little mercies

As I stumble between the pillars of this worn-out hacienda

In the moonlight

Sometimes it takes a storm to appreciate the still night

Don’t let the darkness in

And your voice just raging

But how can i protect you from what happened to you then

What’s already been?

I can’t give you the words that really should have come from him

Baby, I’m showing you my hand

Oh, if you ever get tired of your conversations with ghosts

And all those that you let too close

I’ll be waiting

And I’ll go swimming in the caves

In the sparkle in your eyes

They’re just the tears you don’t let yourself cry

Trying so hard to say goodbye

Je hoeft geen kamer te zijn

Om alle echo's en stemmen te herbergen van degenen die je hebben verlaten

Heb je het tegen mij of iemand die je ooit kende?

Passeren?

Praten we nog of doen we onze stem

Dans om zichzelf heen in kringen

Tot we niets meer kunnen horen?

We zijn nog steeds als steen, maar onze schaduwen dansen op de muur

Oh, als je ooit je gesprekken met geesten beu wordt

En al degenen die je te dichtbij laat

Ik zal wachten

En ik ga zwemmen in de grotten

In de sprankeling in je ogen

Het zijn gewoon de tranen die je jezelf niet laat huilen

Doe zo je best om afscheid te nemen

Kostbare kleine weldaden

Terwijl ik struikel tussen de pilaren van deze versleten haciënda

In het maanlicht

Soms is er een storm voor nodig om de stille nacht te waarderen

Laat de duisternis niet binnen

En je stem raast gewoon

Maar hoe kan ik je beschermen tegen wat er toen met je is gebeurd?

Wat is er al geweest?

Ik kan je de woorden niet geven die echt van hem hadden moeten komen

Schat, ik laat je mijn hand zien

Oh, als je ooit je gesprekken met geesten beu wordt

En al degenen die je te dichtbij laat

Ik zal wachten

En ik ga zwemmen in de grotten

In de sprankeling in je ogen

Het zijn gewoon de tranen die je jezelf niet laat huilen

Doe zo je best om afscheid te nemen