Blankets Of Sorrow - Bear's Den

Hailing all of your virtues as flaws

While the ice on the floor starts to thaw

And the cracks and the veins start to form

All I can’t deny

Paralyze your stubborn mind

Can’t see the woods behind

The blankets of sorrow

No-one could ever reach and pull you out

Sleeping as the sleet just falls

To crystallize your crimson thoughts

No more 'I'm sorrys'

No, I’m not sorry anymore

A frozen lake, a raging storm

The same damn thing in different forms

I can’t make you see it

The water only reflects what it’s been shown

And I know I should not stay

There you go, you push me away

You’re praying on the driving snow

(Is that what you want?)

To sail you back, to take you back home

(Don't shut me out here)

The bitter cold or the frost unknown

(If you won’t walk, then go alone)

But do I try or comply

And paralyze your stubborn mind

Can’t see the woods behind

The blankets of sorrow

No-one could ever reach and pull you out

Sleeping as the sleet just falls

To crystallize your crimson thoughts

No more 'I'm sorrys'

No, I’m not sorry anymore

A frozen lake, a raging storm

The same damn thing in different forms

I can’t make you see it

The water only reflects what it’s been shown

And I know I should not stay

There you go, you push me away

I dreamt I saw, a careless child

My thistle amongst the lavender flowers

Crying as the snow started falling

Love, you said, I’d never know

Until the day I have my own

But I beg to differ

More than I know, how to let it show

I’m letting in, I’m letting go

Just saying what I’ve always known

That I only speak so that you might hear me

Beschouw al je deugden als gebreken

Terwijl het ijs op de vloer begint te ontdooien

En de scheuren en de aderen beginnen zich te vormen

Alles wat ik niet kan ontkennen

Verlam je koppige geest

Kan het bos achter niet zien

De dekens van verdriet

Niemand zou je ooit kunnen bereiken en eruit trekken

Slapen terwijl de natte sneeuw valt

Om je karmozijnrode gedachten te kristalliseren

Geen 'sorry' meer

Nee, het spijt me niet meer

Een bevroren meer, een razende storm

Hetzelfde verdomde ding in verschillende vormen

Ik kan het je niet laten zien

Het water weerspiegelt alleen wat het is getoond

En ik weet dat ik niet mag blijven

Daar ga je, je duwt me weg

Je bidt op de rijdende sneeuw

(Is dat wat je wilt?)

Om je terug te zeilen, om je terug naar huis te brengen

(Sluit me hier niet buiten)

De bittere kou of de vorst onbekend

(Als je niet kunt lopen, ga dan alleen)

Maar probeer ik of volg ik?

En verlam je koppige geest

Kan het bos achter niet zien

De dekens van verdriet

Niemand zou je ooit kunnen bereiken en eruit trekken

Slapen terwijl de natte sneeuw valt

Om je karmozijnrode gedachten te kristalliseren

Geen 'sorry' meer

Nee, het spijt me niet meer

Een bevroren meer, een razende storm

Hetzelfde verdomde ding in verschillende vormen

Ik kan het je niet laten zien

Het water weerspiegelt alleen wat het is getoond

En ik weet dat ik niet mag blijven

Daar ga je, je duwt me weg

Ik droomde dat ik een onvoorzichtig kind zag

Mijn distel tussen de lavendelbloemen

Huilend terwijl de sneeuw begon te vallen

Liefde, zei je, ik zou het nooit weten

Tot de dag dat ik mijn eigen heb

Maar ik smeek om te verschillen

Meer dan ik weet, hoe ik het kan laten zien

Ik laat binnen, ik laat los

Gewoon zeggen wat ik altijd heb geweten

Dat ik alleen spreek zodat je me zou kunnen horen