Entre Les Lignes - Baloji

Vu qu’on se perd à vivre dans le passé

À regarder la vie nous dépasser

Pour peu de choses, on se sent dépossédé

Entre guillemets, entre les lignes

Ceux qui m’appellent «frère» sont des étrangers

Ils portent le même nom mais pas les mêmes traits

Vu de près, le portrait est gâché

Entre parenthèses, entre les lignes

Arrivé avec les giboulées, juste un pied foulé

Et mes repaires sont chamboulés

Regard embué derrière ces vitres

Je ne suis pas chez moi mais juste en transit

Ils m’ont accepté sans trop de grogne

Comme si j’avais été amené par les cigognes

Mais de but en blanc, j’ai fait semblant

Pour éviter ces regards accablants, donc

Bambin, tous étrangers quelque part

Chez nous nulle part

Faut bien que je passe ma route

Passe entre les gouttes

J’ai du mal à me familiariser avec ma famille d’emprunt

J’ai du mal avec les familiarités de leur nouveau conjoint

Vu qu’ils m’aiment sans fard

Leur affection me désempare, me laisse à part

On s’est quitté sans se dire adieu

Et embrassé juste avec les yeux

Sans se promettre, sans faire de vœux

À demi-mot, entre les lignes

Mais sans repères, si on devient rugueux

Mais sans modèle les liens sont défectueux

Et la mémoire est mon bien le plus précieux

Jusqu'à ce point, entre les lignes

Ils m’ont dit «laisse ces soucis dans le cagibi»

On rêve tous d’un père à la Bill Cosby

Tu sais aussi qu’on ne choisit pas sa famille

Qu’on soit d’ici ou de Kigali

Chez nous, on s’appelle frère, cousin et oncle

Pour des raisons quelconques, tradition à la con

Ils ont eu peur d’y aller contre, peur que l’on s’affronte

Peur de porter le masque de la honte

Bambin, tous étrangers quelque part

Chez nous nulle part

Faut bien que je passe ma route

Passe entre les gouttes

Retrouver de son pays dans le regard d’un inconnu

Se retrouver comme chez soi au hasard d’une avenue

Cacher sa personnalité derrière un caractère

Même si les coups reçus sont involontaires

Mon père essaye de me faire accepter le choc

Mais il ne parle qu’avec ses mains comme un ventriloque

Et chaque porte qui claque, clinche qui grince

Me rappelle comme il rince sa colère dès que ça coince

Avec mes frères, enfance solitaire à jouer au malade imaginaire

Mais je fais semblant de ne pas entendre leurs consignes

Rester en marge pour lire entre les lignes

Bambin, tous étrangers quelque part

Chez nous nulle part

Faut bien que je passe ma route

Passe entre les gouttes

Zien dat we verdwalen door in het verleden te leven

Het leven aan ons voorbij zien gaan

Voor kleine dingen voelen we ons onteigend

Tussen aanhalingstekens, tussen de regels

Degenen die mij "broeder" noemen, zijn vreemden

Ze hebben dezelfde naam maar niet dezelfde eigenschappen

Van dichtbij gezien, is de foto verpest

Tussen haakjes, tussen de regels

Kwam met de douches, alleen een verstuikte voet?

En mijn holen zijn ondersteboven gekeerd

Mistige blik achter deze ramen

Ik ben niet thuis maar gewoon op doorreis

Ze accepteerden me zonder al te veel gemopper

Alsof ik door de ooievaars ben gebracht

Maar puntloos deed ik alsof

Om die verdomde blikken te vermijden, dus

Peuter, allemaal vreemden ergens

Bij ons nergens

Ik moet op weg

Ga tussen de druppels door

Ik heb moeite om mijn geleende familie te leren kennen

Ik worstel met de bekendheden van hun nieuwe echtgenoot

Omdat ze onverbloemd van me houden

Hun genegenheid ontkracht me, laat me apart

We gingen uit elkaar zonder afscheid te nemen

En kuste alleen met de ogen

Zonder beloften, zonder wensen te doen

Half woord, tussen de regels door

Maar zonder oriëntatiepunten, als we ruw worden

Maar zonder model zijn de schakels defect

En het geheugen is mijn kostbaarste bezit

Tot hier, tussen de regels door

Ze zeiden me "laat die zorgen maar in het hokje"

We dromen allemaal van een Bill Cosby-vader

Je weet ook dat je je gezin niet kiest

Of we nu van hier komen of van Kigali

In ons huis noemen we onszelf broer, neef en oom

Om de een of andere reden, bullshit traditie

Ze waren bang om ertegen in te gaan, bang dat we zouden botsen

Angst om het masker van schaamte te dragen

Peuter, allemaal vreemden ergens

Bij ons nergens

Ik moet op weg

Ga tussen de druppels door

Vind je land in de ogen van een vreemde

Vind jezelf willekeurig thuis op een laan

Verberg je persoonlijkheid achter een personage

Zelfs als de ontvangen slagen onbedoeld zijn

Mijn vader probeert me de schok te laten accepteren

Maar hij praat alleen met zijn handen als een buikspreker

En elke dichtslaande deur, krakende klink

Doet me denken aan hoe hij zijn woede wegspoelt zodra het vastloopt

Met mijn broers, eenzame jeugd die de denkbeeldige patiënt speelt

Maar ik doe alsof ik hun instructies niet hoor

Blijf aan de zijlijn om tussen de regels door te lezen

Peuter, allemaal vreemden ergens

Bij ons nergens

Ik moet op weg

Ga tussen de druppels door